Wyrok WSA w Opolu z dnia 25 września 2013 r., sygn. I SA/Op 330/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Wojciechowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzena Łozowska Sędzia WSA Anna Wójcik Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Frydryk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 września 2013r. sprawy ze skargi A S.A. w O. na interpretację indywidualną Ministra Finansów-Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 13 lutego 2013 r., nr [...]; [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem złożonym 2 listopada 2012 r. "A" S.A. w O. (dalej Spółka, skarżąca) zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków remontowych oraz korekty zeznania podatkowego CIT-8.

Przedstawiając stan faktyczny Spółka wskazała, iż prowadzi swoją podstawową działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji energii cieplnej. Do produkcji wykorzystuje szereg środków trwałych, które z uwagi na stałą eksploatację wymagają dla zachowania ich sprawności, efektywnego i bezpiecznego wykorzystywania, przeprowadzenia remontów. Spółka koszty dużych remontów, których wartość w ocenie Spółki jest istotna - rozlicza w czasie, jeżeli koszt remontu jest wyższy niż 30% wartości remontowanego środka trwałego i wydatki na remont tego środka trwałego przekraczają 100.000 zł. Dotyczy to w szczególności remontów, co do których Spółka zakłada, iż następstwa odczuwalne będą również w latach następnych, a ich znaczne koszty uwzględnione w roku przeprowadzenia remontu obciążyłyby nadmiernie wynik finansowy tego roku.

Dlatego też Spółka, zgodnie z przyjętą na podstawie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości "Polityką rachunkowości", rozkłada koszty kapitalnych remontów w czasie poprzez rozliczenie międzyokresowe kosztów.

Dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych Spółka za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów traktowała dzień uznania wydatku na remont za koszt w ujęciu bilansowym, kierując się dotychczasową interpretacją art. 15 ust. 4d i 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397)-/dalej p.d.o.p./ Ministra Finansów reprezentowaną przez Dyrektorów Izb Skarbowych, że w odniesieniu do kosztów pośrednich ustawodawca uzależnił moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach, zgodnie z zasadami o rachunkowości.