Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 11 września 2013 r., sygn. I SA/Ol 442/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Tadeusz Piskozub, sędzia WSA Wojciech Czajkowski, Protokolant Sekretarz sądowy Monika Rząp, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 11 września 2013r. sprawy ze skargi T. I. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 2974 ( dwa tysiące dziewięćset siedemdziesiąt cztery ) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I SA/OI 442/13

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 marca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, w sprawie o sygn. akt I SA/Ol 64/11, oddalił skargę T.I. - nazywanego dalej "Skarżącym", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006r.

Decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego określił Skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. Skarżący, wraz z żoną - I. I. posiadał gospodarstwo rolne oraz prowadził działalność hotelarską. Organ zakwestionował zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na adaptację i przystosowanie części budynku mieszkalnego na cele hotelowe. Były to bowiem wydatki na ulepszenie środka trwałego. Organ uznał, że Skarżący i jego żona nie wprowadzili składników majątku do ewidencji środków trwałych oraz nie określili ich wartości początkowej, to nie mieli podstawy do zaliczenia w koszty prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od poniesionych w związku z tym wydatków.

Organ doszedł ponadto do wniosku, że okoliczności towarzyszące sprzedaży w latach 2005-2008 dwunastu niezabudowanych nieruchomości gruntowych świadczą, że czynności tych dokonano w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f.". Wobec tego, przychód z ich sprzedaży stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.). Nieruchomości powstały w wyniku podziału nieruchomości rolnej wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego Skarżącego i jego żony. W ocenie organu, materiał dowodowy zebrany w sprawie świadczył, że ich sprzedaż miała charakter zorganizowany, powtarzalny i zarobkowy - czyli odpowiadający przesłankom prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, sformułowanym w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Sam fakt wyodrębnienia działek z gospodarstwa rolnego, powstanie ich w wyniku podziału nieruchomości, wskazuje na zamiar ich odpłatnej sprzedaży, związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej (cel zarobkowy). O sprzedaży majątku osobistego można mówić wówczas, gdy nieruchomość została wydzielona wcześniej na potrzeby osobiste. O powtarzalności działań Skarżącego i jego żony świadczyć miała ilość zawartych transakcji oraz sposób przeprowadzenia podziału nieruchomości. Skarżący przede wszystkim sprzedał dwanaście działek, co nie jest działaniem incydentalnym lub zdarzeniem jednorazowym. Wyodrębnienia nieruchomości nie dokonano jednorazowo, czynność tę powtarzano, dzieląc je na mniejsze działki. Stałość działalności Skarżącego wskazuje także na jej zorganizowany charakter.