Wyrok WSA w Łodzi z dnia 26 września 2013 r., sygn. I SA/Łd 1018/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Teresa Porczyńska (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Protokolant asystent sędziego Maciej Dębski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2013 r. sprawy ze skargi T. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz strony skarżącej kwotę 2863 (dwa tysiące osiemset sześćdziesiąt trzy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] określającą T. G. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2004 w kwocie 20.529 zł wraz z należnymi odsetkami za zwłokę w kwocie 1.646 zł.

Organy podatkowe ustaliły, że podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej, poprzez ujęcie w kosztach wydatków na zakup paliwa udokumentowanego fakturami wystawionymi przez Spółkę A z o.o., które - w ocenie organów podatkowych - nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Ponadto ustalono, że podatnik zawyżył przychody w wyniku nieprawidłowej wyceny wewnątrzwspólnotowych usług transportowych i błędnego rozliczenia różnic kursowych.

W związku z powyższymi nieprawidłowościami w zakresie ewidencjonowania kosztów i przychodów w działalności gospodarczej, na podstawie art. 193 § 1, § 2 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), organy podatkowe uznały za nierzetelną prowadzoną przez skarżącego podatkową księgę przychodów i rozchodów. W części dotyczącej kosztów uzyskania przychodu, udokumentowanych fakturami od w/w Spółki uznano, że księga ta nie stanowi dowodu tego, co wynika z zawartych w niej zapisów. W pozostałym zakresie uznano księgę podatkową za stanowiącą dowód w postępowaniu podatkowym; dochód określono na podstawie przychodów wynikających z tych ksiąg i niekwestionowanych kosztach uzyskania przychodu; na podstawie art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej odstąpiono od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania.