Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 lipca 2013 r., sygn. III SA/Wa 302/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Sobocha (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Sylwester Golec, sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant referent stażysta Katarzyna Smaga, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2013 r. sprawy ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] maja 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w G. określił A. sp. z o. o. w W. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do grudnia 2007 r. Organ I instancji stwierdził, że obniżenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez: N. sp. z o.o. w W., P., A., A., P. sp. z o.o. w W., N. oraz A. nastąpiło z naruszeniem art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - dalej: “ustawa o VAT". Faktury te stwierdzają bowiem czynności, które nie zostały dokonane. Organ I instancji zwrócił przy tym uwagę, że Skarżąca skorygowała deklaracje VAT-7 za miesiące od kwietnia do października i za grudzień 2007 r. Korekty te dotyczyły podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących transakcje z N. sp. z o.o. w W. oraz z P. Zaznaczyła także, że kolejne korekty dotyczące transakcji z P. były nieskuteczne.

W odwołaniu od powyższej decyzji Skarżąca zarzuciła naruszenie:

- art. 81b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w zakresie w jakim organ I instancji odmówił uznania korekty z 17 czerwca 2011 r. zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług, pomimo tego, że korekta ta została złożona w sposób prawidłowy,

- art. 187 Ordynacji podatkowej poprzez to, że organ I instancji nie zebrał w prawidłowy sposób całego materiału dowodowego, zaś materiał zebrany nie został rozpatrzony w sposób wyczerpujący,