Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 31 lipca 2013 r., sygn. II SA/Sz 581/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Sędziowie Sędzia WSA Maria Mysiak (spr.), Sędzia NSA Iwona Tomaszewska, Protokolant Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 31 lipca 2013 r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia [...] nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 12 ust. 2 pkt 1 i art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania W.B. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - [...] spowodowany hałasem, wyrażony podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej [...] dB w uchu lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz wymienioną w poz. 21 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869 ze zm.), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Z uzasadnienia decyzji wynika, że z uwagi na zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej, W.B. został zbadany w Poradni [...]

i otrzymał orzeczenie lekarskie nr [...] z dnia [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - [...] spowodowany hałasem, wyrażony podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej [...] dB w uchu lepiej słyszącym, obliczony jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz. W uzasadnieniu orzeczenia lekarskiego podano, że w wyniku przeprowadzonych badań rozpoznano: [...]. W uchu lepiej słyszącym stwierdzono odbiorcze uszkodzenie słuchu o wielkości [...] dB. Dalej wskazano, że z analizy narażenia zawodowego wynika, że badany pracował w hałasie ponadnormatywnym w latach [...], następnie od [...] do [...]. nie pracował w hałasie, a w latach [...] udokumentowana jest ekspozycja na hałas nie przekraczający obowiązujących norm. W badaniach w [...]r., mimo wcześniejszej wieloletniej pracy w narażeniu na hałas ([...]lat), nie stwierdzono istotnego uszkodzenia słuchu spowodowanego hałasem. Progresja niedosłuchu wystąpiła w okresie późniejszym od około [...]r. w warunkach ekspozycji na hałas nieprzekraczający obowiązujących norm. Taki przebieg nie jest typowy dla uszkodzenia słuchu spowodowanego hałasem, wobec tego brak jest podstaw do przyjęcia zawodowej etiologii stwierdzonych zmian.