Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 czerwca 2013 r., sygn. IV SA/Po 432/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędziowie WSA Izabela Bąk-Marciniak WSA Maciej Busz (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi T.T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy O. z dnia [...] października 2012 r. nr [...]; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz Skarżącego T.T. kwotę [...] ([...]) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 22 kwietnia 2009 r. W.K. wniósł do Wójta Gminy O. o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku biurowo-garażowego oraz wiaty garażowej .

Wójt Gminy O. po rozpoznaniu powyższego wniosku decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] ustalił warunki zabudowy dla wnioskowanej inwestycji, a decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] października 2009 r. nr [...]. Jednakże, na skutek skargi T.T. obydwie decyzje zostały uchylone wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 2010 r. sygn. IV SA/Po 1026/09. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd wskazał, że wadliwie przeprowadzona została analiza funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. Sąd wyjaśnił, że określony wskaźnik wielkości zabudowy, szerokości elewacji frontowej, wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej zostały ustalone niezgodnie z przepisami. W tym zakresie podkreślono, że z analizy nie wynika w jaki sposób został policzony wskaźnik wielkości powierzchni nowej zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu. Sąd wskazał również, że analiza winna zawierać szczegółowe przedstawienie wskaźników powierzchni zabudowy - dla poszczególnych działek - znajdujących się - w granicach obszaru analizowanego - wraz z podaniem powierzchni działek i wielkości znajdujących się na nich budynków. Brak takich danych nie pozwala, bowiem na weryfikację przyjętego przez organ wskaźnika. W dalszej kolejności Sąd wyjaśnił, że średnią szerokość elewacji frontowych wyliczyć należy uwzględniając - wszystkie działki - w obszarze analizowanym. Odnosząc się z kolei do ustaleń dotyczących wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki Sąd wyjaśnił, że wartości te wyznacza się dla nowej zabudowy jako przedłużenie krawędzi odpowiednio do istniejącej zabudowy - na działkach sąsiednich - a jeżeli wysokość ta na działkach sąsiednich przebiega tworząc uskok, wówczas przyjmuje się jej średnią wielkość występującą na obszarze analizowanym. W uzasadnieniu uchylającego wyroku wskazano, że z przedstawionej Sądowi analizy w żadnym stopniu nie wynika jaka jest wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej budynków znajdujących się - na działkach sąsiednich - natomiast, dla skontrolowania prawidłowości ustalenia tego parametru nie jest wystarczające wskazanie, iż w obszarze analizowanym występują budynki o określonej wysokości. W dalszej kolejności zakwestionowano ustalenia dotyczące geometrii dachu, wskazując, że geometrię dachu (kąt nachylenia, wysokość głównej kalenicy i układ połaci dachowych, a także kierunek głównej kalenicy dachu w stosunku do frontu działki) ustala się odpowiednio do geometrii dachów - występujących na obszarze - analizowanym.