Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 czerwca 2013 r., sygn. II SA/Gl 204/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski,, Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Ewa Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu z drogi publicznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta D. z dnia [...] r. nr [...]; 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącego kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją Nr [...] z dnia [...] r. podjętą z up. Prezydenta Miasta D. na podstawie art. 29 ust. 1, 3, 5 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 19 poz. 115 z późn. zm.), w związku z § 55 ust. 1 pkt 4 oraz § 77 i § 79 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 1999 r. Nr 43, poz. 430) po ponownym rozpatrzeniu wniosku J. J. orzeczono o odmowie wyrażenia zgody na lokalizację zjazdu o parametrach zjazdu publicznego do działki nr [...] k.m. [...] - z ulicy [...] (działka nr [...] k.m. [...]).

W motywach organ I instancji podał, że na spotkaniu w dniu [...] r., po przedstawieniu przez stronę koncepcji lokalizacji zjazdu publicznego w ciągu ulicy [...], zarządca podjął działania mające na celu wydanie decyzji administracyjnej. Po przeprowadzonej przez organ weryfikacji przedłożonej koncepcji lokalizacji zjazdu publicznego w miejscu wskazanym przez stronę zostało ustalone, że proponowany zjazd publiczny nie spełnia warunków zawartych w § 113 pkt 7 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie, w szczególności bezpieczeństwa ruchu drogowego. Zastosowanie przedstawionych przez stronę rozwiązań w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego spowodowałoby w opinii organu upoważnionego do wydania decyzji administracyjnej o zgodzie na lokalizację zjazdu, obniżenie standardu bieżącego zimowego utrzymania drogi w rejonie zjazdu. Dodatkowo proponowane rozwiązania spowodowałyby utrudnienie w korzystaniu z istniejącego zjazdu awaryjnego przez zlokalizowaną naprzeciw Komendę Miejską Policji w D. Jednocześnie zlokalizowanie zjazdu publicznego w przedstawionej lokalizacji znacząco pogorszyłoby przepustowość skrzyżowania. Biorąc pod uwagę, że w/w zjazd miałby oddziaływać na głównym ciągu komunikacyjnym miasta tj. skrzyżowanie ulic [...] - [...], zarządca drogi podjął decyzję o zasięgnięciu opinii Powiatowej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego, która jest organem pomocniczym w sprawach bezpieczeństwa ruchu drogowego (powołana zgodnie z zarządzeniem nr [...] z dnia [...] r.) Prezydenta Miasta D., Rada zaopiniowała przedstawione koncepcje negatywnie. Ponadto w opinii zarządcy, zjazd o zaprezentowanych parametrach pozostaje w sprzeczności z punktem 5 załącznika Nr 2 "Warunki widoczności na skrzyżowaniach i zjazdach", rozporządzenia do Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 1999 r., Nr 43, poz. 430). Rozstrzygnięcie kwestii bezpieczeństwa ruchu drogowego w zakresie udzielanych decyzji na lokalizację zjazdu pozostaje do wyłącznych kompetencji organu wydającego przedmiotową decyzję (tzw. uznanie administracyjne). W omawianej sprawie organ posiłkował się dodatkowo opinią ciała doradczego tj. Powiatowej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego, która potwierdziła zastrzeżenia zarządcy do warunków lokalizacji przedmiotowego zjazdu. Organ podał, że przed podjęciem rozstrzygnięcia rozważał zarówno interes społeczny jak i słuszny interes strony. Ostatecznie opierając się na § 113 ust. 5 i ust. 7 pkt 1 rozp., zdecydował się dać prymat interesowi społecznemu z uwagi na konieczność zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego.