Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 3 czerwca 2013 r., sygn. I SA/Gl 1120/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Sędziowie WSA Beata Kozicka, Bożena Miliczek-Ciszewska, Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi E. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ulg płatniczych - umorzenie zaległości podatkowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] nr [...] o odmowie umorzenia kwoty 13 zł z tytułu I raty podatku od nieruchomości za 2012 r. oraz umorzenia jako bezprzedmiotowego postępowania w zakresie umorzenia II, III i IV raty podatku od nieruchomości za 2012 r.

W podstawie prawnej tego rozstrzygnięcia wskazano art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz.U. z 2001 r., Nr 79, poz. 856 ze zm.) oraz § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz.U. Nr 198, poz. 1925).

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ II instancji wskazał, że materialną podstawę umorzenia w całości lub w części zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej stanowi art. 67 a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, który upoważnia organy podatkowie do zastosowania ulgi w postaci umorzenia w całości lub części zaległości podatkowych w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym. Zatem, jest to regulacja, która może być stosowana w wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych przypadkach, zaś ocena szczególności tych przypadków należy do kompetencji organów podatkowych. Podkreślono także, iż nawet ustalenie, że istnieją przesłanki uzasadniające ewentualne zastosowanie ulgi samo przez się nie zobowiązuje organu podatkowego do wydania decyzji uwzględniającej żądanie strony. Zastosowanie ulgo jest bowiem prawem, a nie obowiązkiem organu I instancji. Pogląd ten podziela też NSA, który w wielu wyrokach podkreśla, iż ocena dokonywana przez organy podatkowe jest zagadnieniem natury słusznościowej, która wymyka się spod oceny Sądu (por. wyrok NSA z 8 lipca 1999 r., sygn. akt I SA/Ka 2474/97, czy z 28 marca 2000 r., sygn. akt I SA/Ka 1745/98).