Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 21 maja 2013 r., sygn. II SA/Bk 118/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak (spr.), sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant Marta Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 maja 2013 r. sprawy ze skargi D. Z. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

[...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w B., decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r., nr [...], utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B., nr [...], z dnia [...].09.2012 r. o braku podstaw do stwierdzenia u Pani D. Z. choroby zawodowej. Organ poczynił następujące ustalenia.

Pani D. Z. wystąpiła o stwierdzenie choroby zawodowej narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym. Organ I instancji po otrzymaniu zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej z Poradni Chorób Zawodowych [...] Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w B. w dniu [...].01.2012r., pismem nr [...] z dnia [...].01.2012r. wszczął postępowanie administracyjne.

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. w dniu [...].09.2012r. wydał decyzję nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia u Pani D. Z. choroby zawodowej - przewlekłej choroby narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym.

Pani D. Z. wniosła odwołanie, nie zgadzając się z uzasadnieniem decyzji o braku narażenia zawodowego trwającego co najmniej 15 lat. Stwierdziła, że przepracowała w oświacie 36 lat i jej zdaniem od 1994r. do 2011 r. wysiłek głosowy wynosił powyżej 6 godzin w tygodniu prowadząc zajęcia z grupą dzieci i nauczycieli. Ponadto podkreśliła, że nie leczy się na tarczycę od około 10 lat, a problemy z krtanią miała wcześniej niż w 2009r.

Organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję organu I instancji wskazując, że zgodnie z art. 2351 Kodeksu pracy za chorobę zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych "narażeniem zawodowym". Ponadto rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych - art. 2352 Kodeksu pracy.