Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. VII SA/Wa 2802/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla, , Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły (spr.), Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Protokolant ref. staż. Piotr Czyżewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi Gminy M. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2012 r. znak [...] w przedmiocie odmowy skreślenia z rejestru zabytków skargę oddala

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez Gminę M. jest decyzja Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z [...] października 2012 r. znak: [...].

Decyzja ta została wydana po rozpatrzeniu wniosku Gminy M. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z [...] kwietnia 2012 r. znak: [...], odmawiającą skreślenia z rejestru zabytków zespołu [...] w N., gmina M., wpisanego do rejestru zabytków pod numerem [...] decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w L. z [...] grudnia 1985 r. Zaskarżoną decyzją Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, działając na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. g, art. 7 pkt 1, art. 13 ust. 1, 5 i 6 oraz art. 89 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej zw. k.p.a.)., orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji własnej z [...] kwietnia 2012 r. znak jw.

W uzasadnieniu orzeczenia organ wskazał, że zespół dworsko-parkowy w K., składający się z parku podworskiego, sadzawki, odnogi rzeki S. i młyna murowanego z lat 20, XX wieku, został wpisany do rejestru zabytków mocą decyzji z [...] grudnia 1985 r. W decyzji tej zostały wskazane numery działek geodezyjnych, na których znajduje się objęty ochroną prawną zespół. W uzasadnieniu przywołanej decyzji wskazano, że rezydencja w K. została założona ok. 1855 r. przez H. P.. W latach 1837-1854 wzniesiono tu klasyczny pałac, rozebrany ok. 1961 r. Po drugiej wojnie światowej zespół uległ dużym przekształceniom. Przetrwały jednak zasadnicze elementy jego kompozycji, przede wszystkim stary drzewostan, elementy wodne i ukształtowanie terenu. Obiekt utrzymał również swoją pierwotną funkcję dominanty zieleni wśród otaczających go łąk i pól uprawnych.