Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 października 2012 r., sygn. I SA/Wa 1077/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska (spr.) Sędziowie WSA Elżbieta Lenart WSA Joanna Skiba Protokolant referent stażysta Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2012 r. sprawy ze skargi S. w L. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków oddala skargę

Uzasadnienie

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania "X" [...] od decyzji [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] wpisującej do rejestru zabytków nieruchomych pod numerem [...]. da budynki koszarowe, położone w L. przy ul. [...], na działce nr ewid. [...], t.j. 1) budynek stajni, 2) budynek ujeżdżalni - działając na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c, art. 7 pkt 1, art. 9 ust. 1, art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568 ze zm. ) oraz art. 17 pkt 2, art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 Kpa utrzymał powyższą decyzję w mocy.

W uzasadnieniu organ przedstawił następująco stan faktyczny sprawy:

[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. wpisał do rejestru zabytków dwa budynki koszarowe, położone w L. przy ul. [...], na działce nr ewid. [...], t.j. 1) budynek stajni, 2) budynek ujeżdżalni. Budynki te zostały wpisane do rejestru zabytków w granicach murów obwodowych. Odwołanie od ww. decyzji, przy zachowaniu ustawowego terminu, wniosła "X" [...], jako użytkownik wieczysty przedmiotowej nieruchomości. W odwołaniu strona zarzuciła organowi pierwszej instancji, że wydał zaskarżoną decyzję naruszając przepisy prawa materialnego przez "błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 3, art. 6 ust. 1 pkt c i art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami poprzez przyjęcie, że dwa budynki koszarowe położone w L. przy ulicy [...] są zabytkami i podlegają ochronie przez wpis do rejestru zabytków województwa dolnośląskiego". Ponadto, strona zarzuciła "obrazę przepisu art. 77 § 1 Kpa tj. brak wnikliwej i dogłębnej analizy zebranego materiału dowodowego oraz odmówienie przeprowadzenia wniosków dowodowych odwołującej się. Zdaniem odwołującej się zebrany materiał dowodowy nie daję podstaw do przyjęcia, że sporne budynki są dziełem architektury i budownictwa zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 c ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami", a zaskarżona decyzja "nie została poparta obiektywnymi i wyczerpującymi opracowaniami historycznymi na temat przedmiotowych budynków, Wskazana, że teren którego dotyczy niniejsze postępowanie obejmuje nie tylko 2 budynki objęte wpisem do rejestru, ale również, co najmniej dwa inne budynki, a mianowicie budynek znajdujący się pod adresem [...] oraz najważniejszy budynek przy ul. [...] dz. nr [...], który pełnił najistotniejszą funkcję w całym kompleksie". Wobec braku wszczęcia podobnego postępowania w odniesieniu do wskazanych wyżej obiektów strona uznała, iż [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków działał wybiórczo w tej sprawie i bez zapoznania się z jej uwagami zawartymi w piśmie z dnia 14 listopada 2011 r.