Wyrok WSA w Opolu z dnia 29 kwietnia 2013 r., sygn. II SA/Op 417/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk Sędzia WSA Grażyna Jeżewska (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi A. H. na uchwałę Rady Miejskiej w Białej z dnia 5 listopada 2010 r., Nr XXXVII/410/10 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 5 listopada 2010 r. Rada Miejska w Białej podjęła na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym, oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej ustawą, uchwałę Nr XXXVII/410/10, w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów lokalizacji farmy wiatrowej na gruntach miasta [...] oraz wsi [...]. Do części tekstowej planu załączony został m.in. rysunek planu w skali 1:2000.

Pismem z 22 maja 2012 r., skierowanym do Burmistrza Gminy Biała, A. H., reprezentowany przez radcę prawnego, wezwał Burmistrza do usunięcia naruszenia prawa przez powtórzenie procedury uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów lokalizacji farmy wiatrowej na gruntach miasta [...] oraz wsi [...] w zakresie pominiętych procedur. Ponadto wniósł o dokonanie stosownych zmian w zapisach uchwały, które zapewnią, że odzyska prawo do korzystania z gruntów stanowiących jego własność, poprzez dalsze ich wykorzystywanie jako grunty orne.

Pismem z dnia 20 lipca 2012 r. (wpływ do organu w dniu 23 lipca 2012 r. - k. 2 akt sądowych) A. H. złożył w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym skargę do WSA w Opolu na uchwałę Rady Miejskiej w Białej z dnia 5 listopada 2010 r., Nr XXXVII/410/10, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności, zasądzenie kosztów postępowania według załączonego wykazu oraz dopuszczenie dowodów wskazanych w skardze. Kwestionowanej uchwale zarzucił naruszenie: