Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. II SA/Ol 177/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi M.Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie umorzenia należności z tytułu wypłacanych świadczeń z funduszu alimentacyjnego oddala skargę. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Po rozpatrzeniu wniosku M. Z. o umorzenie zaległości w wysokości "[...]" z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz jej córki P. S. powstałych w okresie świadczeniowym "[...]" wraz z odsetkami, Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w "[...]" decyzją z dnia "[...]" odmówił umorzenia zobowiązań określonych decyzją własną z dnia "[...]" z tytułu wypłaconych świadczeń alimentacyjnych na rzecz niepełnoletniej osoby uprawnionej P. S. w okresie świadczeniowym "[...]" w kwocie "[...]" oraz odmówił umorzenia odsetek naliczonych za okres świadczeniowy "[...]" od następnego dnia po dniu wypłat do dnia spłaty należności. Podstawą rozstrzygnięcia był art. 12 ust. 1 i 2, art. 20 ust. 2, art. 25, art. 30 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 ze zm.) - zwanej dalej: ustawą o pomocy.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w wyniku wywiadu środowiskowego ustalono, iż wnioskodawczyni zamieszkuje z konkubentem K. L. i córką W. L. K. L. uzyskuje wynagrodzenie z wykonywanej pracy zawodowej w wysokości "[...]" oraz z prac dorywczych w kwocie "[...]" miesięcznie - łącznie "[...]" miesięcznie. Wnioskodawczyni jest osobą bezrobotną zarejestrowaną w urzędzie pracy, bez prawa do zasiłku. Za wynajmowane mieszkanie opłacany jest czynsz w wysokości "[...]" miesięcznie, opłaty za energię i gaz wynoszą "[...]", wnioskodawczyni wpłaca na rzecz alimentów "[...]" miesięcznie, a jej konkubent płaci alimenty na syna w wysokości "[...]’ miesięcznie. Po zsumowaniu wydatków ustalono, że miesięczny dochód rodziny M. Z. wynosi "[...]", czyli "[...]" na każdego członka rodziny. Wszystkie opłaty uiszczane są na bieżąco. We wniosku o umorzenie M. Z. wskazała na zły stan zdrowia, a tym samym brak możliwości podjęcia pracy zarobkowej. Wnioskodawczyni jednak nadal nie posiada ustalonego stopnia niepełnosprawności oraz prawa do renty z tytułu choroby. Z zaświadczenia lekarskiego dołączonego do wywiadu wynika, ze jest ona uzależniona od leku DZB, ale jest stabilna psychicznie. Z zaświadczenia nie wynika, że nie może wykonywać pracy zarobkowej. Przeszkodą do podjęcia zatrudnienia nie jest również sprawowanie opieki nad córką W., bowiem uczęszcza ona do przedszkola. Zdaniem organu, wnioskodawczyni jest osobą w wieku produkcyjnym, zdolną do wykonywania pracy zarobkowej, po to aby wywiązać się z zobowiązań wobec córki P. Z faktu, iż wnioskodawczyni świadomie nie podejmuje zatrudnienia wynika, że sytuacja jej rodziny nie jest tak dramatyczna jak wskazano we wniosku o umorzenie zobowiązań alimentacyjnych. Należało zatem uznać, że zła sytuacja finansowa jest przejściowa, wnioskodawczyni może bowiem podjąć zatrudnienie.