Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 maja 2013 r., sygn. III SA/Gd 753/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Orłowska, Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 maja 2013 r. sprawy ze skargi S. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 15 października 2012 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia należności dłużnika alimentacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta decyzją z dnia 11 stycznia 2012 r., nr [[...]] odmówił S. G. umorzenia "wnioskowanej" części należności powstałych z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego na rzecz osoby uprawnionej - P. G.

W podstawie prawnej rozstrzygnięcia organ powołał art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zm.) i art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tj. Dz. U. z 2009 r., nr 1, poz. 7 ze zm.).

W uzasadnieniu organ wskazał, że na podstawie ugody sądowej z dnia 6 maja 2008 r., zawartej w sprawie sygn. akt III RC 236/08 przed Sądem Rejonowym strona zobowiązała się do płacenia alimentów na rzecz P. G. w wysokości 600 zł miesięcznie. Począwszy od października 2008 r. organ właściwy wierzyciela wypłaca osobie uprawnionej świadczenia z funduszu alimentacyjnego w kwocie 500 zł miesięcznie - art. 2 ust. 11 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Zgodnie z art. 27 tej ustawy w sprawie zwrotu należności zostały wydane trzy decyzje, obejmujące okresy świadczeniowe: 2008/2009, 2009/2010, 2010/2011. Łącznie zobowiązanie skarżącego na dzień 11 grudnia 2012 r. wynosi 16.577,58 zł kwoty głównej, 3.194,22 zł odsetek ustawowych i 35,20 zł kosztów upomnienia. Skarżący jest osadzony w Zakładzie Karnym, gdzie jest zatrudniony i otrzymuje 419 zł netto miesięcznie. Koniec kary przypada na dzień 7 kwietnia 2015 r. Organ przywołał treść art. 30 ust. 2 ustawy i ocenił, że sytuacja życiowa skarżącego ma charakter tymczasowy. Po zakończeniu odbywania kary będzie w stanie podjąć zatrudnienie i regulować swoje zobowiązania finansowe. Ponadto obowiązek alimentacyjny w kwocie 600 zł miesięcznie wynika z treści ugody sądowej, a skarżący nie podjął czynności zmierzających do obniżenia określonej w ugodzie kwoty alimentów, co spowodowałoby zmniejszenie zobowiązania. Reasumując, organ stwierdził, że pieniądze wypłacane w formie świadczeń z funduszu alimentacyjnego to środki publiczne i to na nim spoczywa obowiązek ich windykacji. Umorzenie nie jest także obowiązkiem organu, lecz jego uprawnieniem.