Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 7 marca 2013 r., sygn. II SA/Bk 1015/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.), sędzia WSA Jacek Pruszyński,, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 lutego 2013 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia we wznowionym postępowaniu decyzji w sprawie ustalenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Wójta Gminy S. z dnia [...].06.2010 r. nr [...], 2. stwierdza, że wymienione decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz M. K. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Skarga została wywiedziona na podstawie następujących okoliczności.

Wnioskiem z dnia 4 marca 2010 r., uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2010 r., M. K. zwrócił się do Wójta Gminy S. o wznowienie postępowania w sprawach dotyczących ustalenia jednorazowej opłaty od wzrostu wartości nieruchomości zakończonych ostatecznymi decyzjami Wójta Gminy S.:

1. z dnia [...] października 2007 r., znak: [...] ustalającą jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oznaczonej nr ewidencyjnymi działek [...] i [...] położonych w miejscowości G., w łącznej kwocie 35.899,48 zł,

2. z dnia [...] października 2008 r., znak [...] ustalającą jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oznaczonej nr ewidencyjnym [...] położonej w miejscowości G. w Gminie S. zbytej na mocy Aktu Notarialnego Repertorium [...], w wysokości 21.749,05 zł.

Jako podstawę prawną wniosku wskazał art. 145a kpa, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 lutego 2010 r., sygn. akt P 58/08, w którym stwierdzono, że art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zakresie w jakim wzrost wartości nieruchomości odnosi do kryterium faktycznego jej wykorzystywania w sytuacjach, gdy przeznaczenie nieruchomości zostało określone tak samo jak w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przed 1 stycznia 1995 r., który utracił moc z powodu upływu terminu wyznaczonego w art. 87 ust. 3 tej ustawy, jest niezgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W ocenie wnioskodawcy, organ I instancji wydając obie decyzje jako decydującą przesłankę ustalenia wzrostu wartości nieruchomości przyjął sposób faktycznego użytkowania nieruchomości, pomijając ustalenia poprzednio obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Suwałki z dnia 10 listopada 1991 r. W związku z tym wnioskodawca wniósł o uchylenie wskazanych wyżej decyzji i nowe rozstrzygnięcie w obu sprawach.