Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 lutego 2013 r., sygn. II SA/Gl 1026/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędzia WSA Rafał Wolnik, Protokolant specjalista Małgorzata Orman, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2013 r. sprawy ze skargi S. R. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Wydziału Spraw Obywatelskich Urzędu Miasta C. , z upoważnienia Prezydenta Miasta C. , po rozpoznaniu wniosku E.C-R., orzekł o odmowie wymeldowania S.R. z miejsca pobytu stałego pod adresem: C. , ul. [...] m. [...] (decyzja z dnia [...] roku). Rozstrzygnięcie zostało oparte o art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 roku, nr 139, poz. 993 ze zm., dalej jako ustawa lub ustawa o ewidencji ludności). Zdaniem organu I instancji zebrany w sprawie materiał dowodowy nie stwarzał podstaw do uznania, że S.R. opuścił mieszkanie i zerwał więzi łączące go z lokalem nr [...] przy ul. [...] w C.. Ustalono bowiem, że przebywa on za granicą w [...] w celach zarobkowych, jest to pobyt czasowy związany z wykonywaną pracą. Nie zamierza on na stałe pozostać w [...], swoją przyszłość wiąże z [...] do której zamierza powrócić. Podczas pobytów w [...] około 3 razy w roku, S.R. przebywa w lokalu przy ul. [...] .

W odwołaniu od powyższej decyzji E.C-R. zarzuciła, że została ona wydana z naruszeniem art. 7 i art. 107 § 3 kpa oraz art. 15 ust. 2 ustawy.

W obszernym uzasadnieniu, w którym zacytowano orzeczenia sądów administracyjnych, odwołująca się zakwestionowała ustalenia organu I instancji. Wskazała, że organ nie odniósł się do zeznań świadka J.C., z których wynika brak jakichkolwiek rzeczy osobistych S.R. w mieszkaniu, gdyż "mieszkanie miało zostać oddane pod wynajem", a także do zeznań tego świadka oraz G.R. i B.S. dotyczących oddania kluczy do przedmiotowego mieszkania przez S.R..