Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. IV SA/Wr 209/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Serwiniowska, Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sikorska, Protokolant Aleksandra Markiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 30 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi J. R. na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie zamiaru likwidacji Szkoły Podstawowej w R. oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 16 marca 2012 r. J. R. (dalej: skarżąca), imieniem własnym oraz reprezentowanej grupy mieszkańców Gminy W., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wniosła skargę na uchwałę Rady Gminy W. z dnia [...] listopada 2011 r. Nr [...]w sprawie zamiaru likwidacji Szkoły Podstawowej w R..

Zaskarżonej uchwale zarzuciła naruszenie art. 11 b ust. 1 i ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym poprzez uniemożliwienie skarżącej i innym mieszkańcom gminy wstępu na posiedzenie komisji rady gminy - Komisji Oświaty, Wychowania, Zdrowia, Kultury, Sportu i Turystyki, która obradowała nad projektem uchwały Rady Gminy W. nr [...]z dnia [...] listopada 2011 r.

W piśmie uzupełniającym skargę pełnomocnik skarżącej zarzucił organowi naruszenie art. 19 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. z 2001 r. nr 79, poz. 854 ze zm.) poprzez podjęcie zaskarżonej uchwały o zamiarze likwidacji Szkoły Podstawowej w R. mimo nieprzesłania organizacji związkowej projektu uchwały, celem zaopiniowania jego założeń w zakresie objętym zadaniami związków zawodowych. Podniósł, że Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z dnia 29 listopada 2010 r. wydanej w sprawie l OPS 2/10 (publ. ONSAiWSA 2011/1/2) potwierdził, iż uchwała o zamiarze likwidacji szkoły i uchwała o likwidacji szkoły, podjęte na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.), są aktami prawnymi podejmowanymi w sprawie objętej opiniowaniem przez odpowiednie władze statutowe związku zawodowego stosownie do art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, z tym, że przedstawienie do zaopiniowania projektu jednej z nich oznacza dopełnienie obowiązku, o którym mowa w art. 19 ust. 2. Nie ma zatem wątpliwości, zdaniem pełnomocnika skarżącej, że projekt uchwały nie był w ogóle przedmiotem opinii organizacji związkowej reprezentatywnej, w tym wypadku ZNP.