Wyrok WSA w Kielcach z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. II SA/Ke 859/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Monika Zielińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 stycznia 2013 roku sprawy ze skargi M.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz M.K. kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z [...], znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania M. K. uchyliło w całości decyzję wydaną z upoważnienia Marszałka Województwa z 1 marca 2012 r. orzekającą o uznaniu za nienależnie pobrany przez M. K. zasiłek pielęgnacyjny w okresie od 1 maja 2005 r. do 31 lipca 2005 r. w kwocie 432 zł i obowiązku dokonania wpłaty nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych łącznie z ustawowymi odsetkami na rachunek bankowy wskazany przez Burmistrza Miasta i Gminy oraz orzekło o uznaniu za nienależnie pobrany przez ww. zasiłek pielęgnacyjny w okresie od 1 czerwca 2005 r. do 31 lipca 2005 r. na dziecko P. K. w kwocie 144 zł miesięcznie tj. 288 zł łącznie. Podstawę prawną wydanego rozstrzygnięcia stanowił art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 127 § 2 kpa.

W uzasadnieniu SKO podało, że w odwołaniu od decyzji organu I instancji skarżąca zarzuciła naruszenie art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych polegające na przyjęciu, że warunkiem uznania wypłaconego świadczenia za nienależnie pobrane jest istnienie po stronie świadczeniobiorcy świadomości, że uprawnienie do jego otrzymania ustało, jak również naruszenie art. 7 i 77 kpa poprzez brak dokładnego ustalenia stanu faktycznego istotnego w sprawie. M. K. wskazała, że Marszałek Województwa od 2006 r. był w posiadaniu informacji na temat pobieranego w Polsce zasiłku pielęgnacyjnego, a ona sama nie została pouczona o tym, że wskutek przyznania jej mężowi świadczenia na terenie Irlandii zasiłek pielęgnacyjny w Polsce nie będzie jej przysługiwał. W jej ocenie zaskarżona decyzja była niesprawiedliwa i powodowała utratę zaufania do organów administracji. Wniosła ponadto o ewentualne umorzenie kwoty nienależnie pobranych świadczeń z uwagi na trudną sytuację materialną.