Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 29 stycznia 2013 r., sygn. IV SA/Gl 165/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi T.H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B., decyzją z dnia [...]r., po rozpoznaniu odwołania T.H., na podstawie art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego uchyliło w całości decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...]r. w przedmiocie zmiany decyzji [...] z dnia [...]r. w sprawie przyznania zasiłku stałego i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że organ I instancji dokonał zmiany decyzji przyznającej zasiłek stały poprzez orzeczenie, że zasiłek stały wraz ze składką na ubezpieczenie zdrowotne przysługuje do 31 października 2011 r. z powodu zmiany sytuacji, tj. w związku z brakiem współpracy skarżącego z pracownikiem socjalnym w celu przezwyciężenia jego trudnej sytuacji życiowej. Następnie wskazał, że zgodnie z art. 106 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej, decyzję administracyjną zmienia się lub uchyla na niekorzyść strony bez jej zgody - m.in., jeżeli wystąpiły przesłanki, o których mowa w art. 11 ustawy o pomocy społecznej. Organ podkreślił, że w przedmiotowej sprawie organ I instancji dokonał zmiany swojej wcześniejszej decyzji z uwagi na wystąpienie okoliczności uregulowanej w art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, tj. z powodu niedotrzymania przez skarżącego warunków kontraktu socjalnego - niezachowania przez niego trzeźwości. Ponadto w ramach kontraktu skarżący był zobowiązany do zgłaszania się do pracownika socjalnego Zespołu Profilaktyki Rozwiązywania Problemów Uzależnień i Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie, a także do realizacji zaleceń Zespołu Profilaktyki Rozwiązywania Problemów Uzależnień i Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie MOPS w B. Jednakże nie dotrzymał ustalonych terminów spotkań z pracownikiem socjalnym, w związku z tym zawarty kontrakt uznano za niezrealizowany. W dalszej części uzasadnienia organ odwoławczy podniósł, że zastosowanie przepisu art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej jest fakultatywne, co oznacza, że organ pomocy społecznej może go zastosować, ale nie ma takiego obowiązku. Podkreślił, że uznanie administracyjne polega na uwzględnieniu indywidualnych warunków każdego przypadku. Działanie organu administracji musi być jednak uzasadnione i podlega kontroli. Następnie organ odwoławczy dodał, że obowiązek współdziałania strony powinien być interpretowany z uwzględnieniem zasad i celów pomocy społecznej, a zatem z dostosowaniem do konkretnej sytuacji i osoby, a więc indywidualnie. Podniósł, że przepis art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej nie nakazuje zastosowania najsurowszego ustawowego rozwiązania, jakim jest odmowa przyznania pomocy, w razie wystąpienia negatywnego zachowania beneficjenta pomocy. W związku z tym wskazał, że przeprowadzając ponownie postępowanie należy uwzględnić cele pomocy społecznej, sytuację zdrowotną, dochodową i życiową skarżącego, okoliczność, że ma orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, ważne do dnia 31 stycznia 2013 r. W tym zakresie organ odwoławczy podkreślił, że należy mieć na uwadze, iż zmiana terminu przysługiwania zasiłku stałego - do dnia 31 października 2011 r. - spowoduje nie tylko utratę źródła utrzymania strony, ale także utratę składki na ubezpieczenie zdrowotne - czyli możliwość korzystania z bezpłatnej opieki medycznej. Ponadto dodał, że skarżący zgłaszał się kilkakrotnie na spotkania z pracownikiem ZPU, co może świadczyć o zamiarze wywiązywania się z ustaleń dokonanych z pracownikiem socjalnym. Organ podkreślił, że w zależności od ustaleń należy wydać rozstrzygnięcie, uzasadniając je zgodnie z art. 107 § 3 K.p.a. Wskazał, że rozstrzyganie spraw w ramach uznania administracyjnego wymaga nie tylko dokonania ustaleń na podstawie całokształtu materiału dowodowego (art. 80 K.p.a.), zgromadzonego i zbadanego w sposób wyczerpujący (art. 77 §1 Kpa), a więc przy podjęciu wszelkich kroków niezbędnych dla dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, ale także załatwienia sprawy, przy uwzględnieniu interesu społecznego i słusznego interesu obywatela (art.7 Kpa).