Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 29 stycznia 2013 r., sygn. IV SA/Gl 166/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi T.H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B., decyzją z dnia [...]r., po rozpoznaniu odwołania T.H., na podstawie art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego uchyliło w całości decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...]r. w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego na zagospodarowanie w lokalu przy ul. [...] i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że organ I instancji odmówił przyznania przedmiotowej pomocy z powodu wystąpienia okoliczności wymienionej w art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej. Organ odwoławczy podkreślił, że okolicznością stanowiącą podstawę odmowy wnioskowanego wsparcia w przedmiotowej sprawie było niedotrzymanie przez skarżącego warunków kontraktu socjalnego, tj. niezachowanie przez niego trzeźwości. Ponadto w ramach kontraktu skarżący był zobowiązany do zgłaszania się do pracownika socjalnego Zespołu Profilaktyki Rozwiązywania Problemów Uzależnień i Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie, a także do realizacji zaleceń Zespołu Profilaktyki Rozwiązywania Problemów Uzależnień i Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie MOPS w B. Jednakże nie dotrzymał ustalonych terminów spotkań z pracownikiem socjalnym, w związku z tym zawarty kontrakt uznano za niezrealizowany. W dalszej części uzasadnienia organ odwoławczy podniósł, że zastosowanie przepisu art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej jest fakultatywne, co oznacza, że organ pomocy społecznej może go zastosować, ale nie ma takiego obowiązku. Podkreślił, że uznanie administracyjne polega na uwzględnieniu indywidualnych warunków każdego przypadku. Działanie organu administracji musi być jednak uzasadnione i podlega kontroli. Następnie organ odwoławczy dodał, że obowiązek współdziałania strony powinien być interpretowany z uwzględnieniem zasad i celów pomocy społecznej, a zatem z dostosowaniem do konkretnej sytuacji i osoby, a więc indywidualnie. Podniósł, że przepis art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej nie nakazuje zastosowania najsurowszego ustawowego rozwiązania, jakim jest odmowa przyznania pomocy, w razie wystąpienia negatywnego zachowania beneficjenta pomocy. W związku z tym wskazał, że należy rozważyć możliwość przyznania skarżącemu wnioskowanego wsparcia, np. w formie niepieniężnej. Podkreślił, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, w przypadku stwierdzenia przez pracownika socjalnego marnotrawienia przyznanych świadczeń, ich celowego niszczenia lub korzystania w sposób niezgodny z przeznaczeniem bądź marnotrawienia własnych zasobów finansowych może nastąpić ograniczenie świadczeń, odmowa ich przyznania albo przyznanie pomocy w formie świadczenia niepieniężnego. Organ odwoławczy wskazał, że przeprowadzając ponownie postępowanie należy uwzględnić sytuację zdrowotną, dochodową i życiową skarżącego, a także charakter zgłoszonej potrzeby. Ponadto dodał, że skarżący zgłaszał się kilkakrotnie na spotkania z pracownikiem ZPU, co może świadczyć o zamiarze wywiązywania się z ustaleń dokonanych z pracownikiem socjalnym. Organ podkreślił, że w zależności od ustaleń należy wydać rozstrzygnięcie, uzasadniając je zgodnie z art. 107 § 3 K.p.a. Wskazał, że rozstrzyganie spraw w ramach uznania administracyjnego wymaga nie tylko dokonania ustaleń na podstawie całokształtu materiału dowodowego (art. 80 K.p.a.), zgromadzonego i zbadanego w sposób wyczerpujący (art. 77 §1 Kpa), a więc przy podjęciu wszelkich kroków niezbędnych dla dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, ale także załatwienia sprawy, przy uwzględnieniu interesu społecznego i słusznego interesu obywatela (art.7 Kpa).