Wyrok WSA w Krakowie z dnia 5 grudnia 2012 r., sygn. II SA/Kr 455/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Sędziowie: NSA Anna Szkodzińska (spr.) WSA Waldemar Michaldo Protokolant: Maciej Żelazny po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi A.C. , M.W. A.W. -P. W.P. i M.O. , na uchwałę Rady Gminy w Bukowinie Tatrzańskiej z dnia 10 kwietnia 1991 r. nr IV/18/91 w przedmiocie zatwierdzenia aktualizacji planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy Bukowina Tatrzańska stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Rada Gminy w B. Tatrzańskiej uchwałą z dnia 10 kwietnia 1991 r. Nr IV/18/91 zatwierdziła aktualizację planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy Bukowina Tatrzańska w ten sposób, że wyznaczono nowe tereny dla budownictwa mieszkalnego i zagrodowego oraz tereny dla infrastruktury objęte oznaczeniem D 12 MR/MNJ przy ul. [....] w Bukowinie Tatrzańskiej na stoku południowym na odcinku [....] .

W dniu 30 sierpnia 1991 r. A.C. , M.W. , A.W. , W.P. i M.O. wnieśli do Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Krakowie skargę na powyższą uchwałę Rady Gminy w Bukowinie Tatrzańskiej, poprzedzając ją wezwaniem Rady Gminy do usunięcia naruszenia prawa.

W skardze zarzucono naruszenie prawa i ustalenie sposobu zagospodarowania obszaru objętego tym planem w sposób nieprawidłowy i sprzeczny z bezwzględnie obowiązującymi przepisami. Zdaniem skarżących przeznaczenie działek na cele nierolnicze nastąpiło z naruszeniem art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych, polegającym na braku udzielenia zgody przez właściwego ministra na zakwalifikowanie tych działek w zaskarżonym planie miejscowym. Samo przeznaczenie terenu objętego planem miejscowym na cele budowlane jest gospodarczo nieracjonalne i nastąpiło w istocie tylko na wniosek jednego z właścicieli działek położonych na tym obszarze. Zakwalifikowanie tego terenu do obszaru przeznaczonego pod zabudowę nastąpiło bez przeprowadzenia stosownych ekspertyz wymaganych art. 5 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Podniesiono, że nowo wyznaczony teren pod zabudowę nie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, bo właściciele działek objętych zaskarżoną uchwałą posiadają już swoje domy. Obszar objęty dokonaną zmianą przeznaczenia nie nadaje się pod budowę i stanowi teren osuwiskowy.