Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 grudnia 2012 r., sygn. III SA/Gl 854/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz, Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Protokolant Monika Rał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2012 r. przy udziale - sprawy ze skargi "A" S.A. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną tutaj decyzją z [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w S. z [...] r. nr [...] odmawiające "A" S.A. w K. stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za październik 2005 r. w kwocie [...] zł, powołując się przy tym na art. 233 § 1 pkt. 1 i art. 13 § 1 pkt. 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r., Nr 8 poz. 60 ze zm.). W uzasadnieniu wyjaśnił, że [...] r. "A" S.A. w K. wniosła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług za październik 2005 r. w wysokości [...] zł, która w ocenie podatnika powstała w związku z niesłusznie naliczonym w złożonej terminowo deklaracji VAT-7 za ten miesiąc i zapłaconym podatkiem od towarów i usług z tytułu wydanego pracownikom i byłym pracownikom i ich rodzinom węgla deputatowego o wartości [...] zł, VAT [...] zł. W związku z tym, że termin przedawnienia zobowiązania podatkowego za październik 2005 r. upłynął [...] r. organ pierwszej instancji nie wszczął postępowania podatkowego i nie określił wysokości zobowiązania podatkowego w innej wysokości, niż ta wynikająca ze złożonej deklaracji podatkowej. Decyzją z [...] r. nr [...] Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w S. odmówił "A" S.A. w K. stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług za październik 2005 r. w kwocie [...] zł powołując się na art. 72 § 1 i 2, art. 73 § 1, art. 75 § 1, art. 75 § 2 pkt 1 lit. b, art. 75 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa. W uzasadnieniu Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w S. wyjaśnił, że zgodnie z art. 2 pkt 6, art. 7 ust. 1, ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Europy z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, nieodpłatne przekazanie pracownikom, byłym pracownikom oraz ich rodzinom towarów, stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt. 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przekazanie to bowiem nastąpiło w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie jest związane z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa, lecz czynione jest w celu zaspokojenia osobistych potrzeb pracowników, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższe skutkuje tym, że wypełniona zostaje dyspozycja wskazanego wyżej art. 7 ust. 2 omawianej ustawy jak również art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Europy. Kwestia opodatkowania przekazanych pracownikom, byłym pracownikom i ich rodzinom deputatów węglowych była rozstrzygana postanowieniem z dnia [...] r. stanowiącym indywidualną interpretację prawa podatkowego, w której organ podatkowy zajął stanowisko, że wydanie deputatu węglowego choć wynika z przepisów prawa pracy (Karty Górnika) jest świadczeniem na potrzeby osobiste pracownika lub ich rodzin i stosownie do postanowień art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Postanowienie to w wyniku nieuwzględnienia zażalenia było kontrolowane przez WSA w Gliwicach, który wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2007 r., sygn. akt III SA/Gl 324/07 WSA oddalił skargę podatnika. W odwołaniu "A" S.A. w K. powołując się na art. 21 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa oraz art. 99 ust. 12 ustawy z o podatku od towarów i usług stwierdziła, że co do zasady wysokość zobowiązania podatkowego przyjmuje się w kwocie zadeklarowanej przez podatnika, o ile nie została ona określona w drodze decyzji podatkowej w innej wysokości. Zdaniem strony, zarówno w doktrynie jak i w judykaturze nie budzi zastrzeżeń, że złożona wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty korekta deklaracji podatkowej kształtuje wysokość ciążącego na podatniku zobowiązania podatkowego. W przypadku, gdy zobowiązanie to w ocenie organu podatkowego zostało zadeklarowane w nieprawidłowej wysokości, organ powinien po wszczęciu i przeprowadzeniu postępowania podatkowego wydać decyzję określającą to zobowiązanie w prawidłowej wysokości. Zatem, nie jest możliwe aby organ podatkowy przyjął wysokość ciążącego zobowiązania podatkowego w kwocie innej niż ta, jaka wynika, bądź to ze złożonej przez podatnika deklaracji podatkowej, względnie jej korekty, bądź też z decyzji podatkowej określającej wysokość tego zobowiązania. W ocenie spółki, obowiązujące regulacje nie przewidują trzeciego, źródła, z którego można by czerpać wiedzę o wysokości prawidłowej kwoty ciążącego na podatniku zobowiązania podatkowego. Stąd też nie znajduje oparcia prawnego rozwiązanie zastosowane w zaskarżonej decyzji, gdzie wobec braku decyzji określającej kwotę zobowiązania podatkowego organ pominął kwotę tego zobowiązania wynikającą ze złożonej korekty i uznał, że wysokość zobowiązania należy przyjąć w wysokości wyliczonej na podstawie ustaleń kontroli zawartych w protokole kontroli. Swoje stanowisko spółka uzasadniła powołując się na wyrok NSA z 22 lutego 2007 r., sygn. akt II FSK 345/06 stwierdzając, że konieczność przyjęcia kwoty zobowiązania podatkowego w wysokości wynikającej bądź to z korekty deklaracji, bądź decyzji określającej to zobowiązanie wymusza określony tryb postępowania przy rozpatrywaniu złożonego przez podatnika wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Dlatego w sytuacji, gdy zobowiązanie podatkowe powstaje z mocy prawa i wnioskodawca wszczyna postępowanie w sprawie stwierdzenia nadpłaty, to ten rodzaj postępowania ma charakter wtórny, czyli powinien być poprzedzony przeprowadzeniem postępowania "w sprawie określenia zobowiązań podatkowych". Podobne stanowisko zaprezentowano w wyrokach: WSA w Gliwicach z 9 lipca 2008 r. sygn. akt I SA/Gl 130/08, WSA w Olsztynie z 15 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Ol 468/08, WSA w Lublinie z 4 lutego.2009 r., sygn. akt I SA/Lu 498/08, WSA w Szczecinie z 19 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Sz 1/10. Skuteczne zakwestionowanie wysokości zobowiązania podatkowego zadeklarowanego w korekcie deklaracji złożonej do wniosku o stwierdzenie nadpłaty możliwe jest jedynie w drodze wydania decyzji określającej wysokość tego zobowiązania w innej wysokości. Nie jest przy tym istotne, czy wobec upływu terminu przedawnienia wydanie takiej decyzji w rozpatrywanym stanie faktycznym jest możliwe. Zatem, ewentualna przeszkoda w określeniu wysokości zobowiązania podatkowego za październik 2005 r. w drodze decyzji podatkowej nie może stanowić przesłanki do przyjęcia wysokości tego zobowiązania w kwocie wynikającej z ustaleń poczynionych w trakcie postępowania o stwierdzenie nadpłaty. Z tych też powodów poza przedmiotem niniejszego postępowania podatkowego pozostawała kwestia oceny, czy zobowiązanie podatkowe wynikające z korekty deklaracji złożonej do wniosku o stwierdzenie nadpłaty jest zadeklarowane w prawidłowej wysokości, czy wobec poglądów przytoczonych za wyrokiem NSA z 28 czerwca 2010 r. sygn. akt I FPS 5/09 istnieje obecnie formalna przeszkoda wszczęcia postępowania w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego i wydania w tym przedmiocie decyzji. Zdaniem Spółki ani przepisy Ordynacji podatkowej, ani ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują, aby o wysokości zobowiązania podatkowego przesądzały poczynione przez organ podatkowy wyliczenia dokonane podczas kontroli podatkowej.