Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. I SA/Gl 402/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Sędzia NSA Przemysław Dumana (spr.), Sędzia WSA Bożena Miliczek-Ciszewska, Protokolant Karolina Czaplicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi A S.A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) orzeka, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz strony skarżącej kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej SKO lub Kolegium), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (tj. w Dz.U. z 2005 roku, Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej O.p.), art. 2 ustawy z dnia 12 października 1994 roku o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. w Dz.U. z 2001 roku, Nr 79, poz. 856) oraz rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 roku w sprawie obszarów właściwości miejscowej samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz.U. Nr 198, poz. 1925), decyzją z dnia [...] roku (nr [...]) utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy G. z dnia [...] roku (nr [...]) określającą A S.A. z siedzibą w W., Al. [...] (dalej zwany Spółką) wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości na rok 2011 w kwocie [...] złotych.

W odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji podatnik zarzucił naruszenie przepisów art. 122, art. 187 § 1, art. 191 i art. 210 § 1 w związku z art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej, poprzez nieprzeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w sprawie, a w szczególności poprzez niezebranie w sposób dokładny i wyczerpujący materiału dowodowego, co skutkowało ustaleniem błędnego stanu faktycznego, a także poprzez brak uzasadnienia faktycznego i prawnego zaskarżonej decyzji. Zarzucił ponadto naruszenie przepisów art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zw. z art. 3 pkt 1 lit. b i art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, poprzez przyjęcie, że zbiornik na gaz płynny stanowi budowlę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, pomimo braku wskazania, że spełnia on cechy budowli, a także art. 4 ust. 1 pkt 3 i art. 6 ust. 1 - 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, poprzez niewłaściwe zastosowanie, polegające na braku ustalenia stanu faktycznego w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego i podstawy opodatkowania.