Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 grudnia 2012 r., sygn. I SA/Gd 960/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski (spr.), Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Zalewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 29 czerwca 2012 r. sygn. akt [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta, decyzją z 16 marca 2012r., na podstawie między innymi art. 2 ust. 1 i art. 3 ust. 1 i ust. 4 ustawy z 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2010r., Nr 95, poz. 613 ze zm.; dalej jako u.p.o.l.) określił stronie skarżącej, "A" Sp. z o.o. z siedzibą w G., wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za rok 2011 w kwocie 3.217.113 zł.

W wyniku rozpoznania odwołania strony, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z 29 czerwca 2012r., na podstawie m.in. art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej jako O.p.) i art. 7 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Powodem wszczęcia postępowania podatkowego był fakt, że strona wykazała w deklaracji korygującej, stanowiącej wyjaśnienie strony do złożonego wniosku o stwierdzenie nadpłaty, wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2011 rok w kwocie niższej z uwagi na przyjęcie, że część posiadanych gruntów i budowli stanowi "grunty i budowle infrastruktury portowej", a w konsekwencji podlega zwolnieniu z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l.

Strona skarżąca w złożonym odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji zarzuciła naruszenie art. 7 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. w związku z art. 92, art. 217 i art. 32 Konstytucji RP w związku z art. 2 pkt 4 ustawy z 20 grudnia 1996r. o portach i przystaniach morskich (tekst jednolity Dz. U. z 2002r., Nr 110, poz. 969 ze zm.; dalej jako u.p.p.m.) poprzez ich błędną wykładnię i niezastosowanie w sprawie oraz błędne ustalenie stanu faktycznego poprzez uznanie, że należące do strony budowle na "Nabrzeżu Chemików" nie są ogólnodostępne, nie są związane z funkcjonowaniem portu G., nie są przeznaczone do wykonywania przez podmiot zarządzający portem zadań polegających na świadczeniu usług związanych z korzystaniem z infrastruktury portowej, a zatem nie stanowią infrastruktury portowej zdefiniowanej w art. 2 pkt 4 u.p.p.m. Ponadto zarzucono naruszenie art. 120 O.p., art. 121 § 1 O.p., art. 122 O.p., art. 139 O.p., art. 187 § 1, art. 190 oraz art. 207 i art. 210 § 4 O.p. poprzez ich niezastosowanie w sprawie.