Na podstawie art. 25 pkt 1 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe (Dz. U. z 2001 r. Nr 3, poz. 18, Nr 100, poz. 1085 i Nr 154, poz. 1800 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676) zarządza się, co następuje:

§ 1.Rozporządzenie określa:

1) dawki graniczne promieniowania jonizującego,

2) wskaźniki pozwalające na wyznaczenie dawek stosowane przy ocenie narażenia,

3) sposób i częstotliwość dokonywania oceny narażenia

– dla osób zatrudnionych w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące, w tym dla kobiet w ciąży, kobiet karmiących piersią, praktykantów i studentów (uczniów), narażonych na promieniowanie jonizujące z tytułu zatrudnienia lub nauki, oraz dla osób z ogółu ludności.

§ 2.1. Dla osób zatrudnionych w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące dawka graniczna, wyrażona jako dawka skuteczna (efektywna), wynosi 20 mSv w ciągu roku kalendarzowego, z zastrzeżeniem § 3.

2. Dawka, o której mowa w ust. 1, może być w danym roku kalendarzowym przekroczona do wartości 50 mSv, pod warunkiem że w ciągu kolejnych pięciu lat kalendarzowych jej sumaryczna wartość nie przekroczy 100 mSv.

3. Z zastrzeżeniem ust. 1 i 2 dawka graniczna, wyrażona jako dawka równoważna, wynosi w ciągu roku kalendarzowego:

1) 150 mSv – dla soczewek oczu,

2) 500 mSv – dla skóry, jako wartość średnia dla dowolnej powierzchni 1 cm² napromienionej części skóry,

3) 500 mSv – dla dłoni, przedramion, stóp i podudzi.

§ 3.1. Kobieta, od chwili zawiadomienia przez nią kierownika jednostki organizacyjnej o ciąży, nie może być zatrudniona w warunkach prowadzących do otrzymania przez mające urodzić się dziecko dawki skutecznej (efektywnej) przekraczającej wartość 1 mSv.

2. Kobieta karmiąca piersią nie może być zatrudniona w warunkach narażenia na skażenie wewnętrzne i zewnętrzne.

§ 4.1. Dla praktykantów i studentów (uczniów), w wieku 18 lat i powyżej, mają zastosowanie wartości dawek granicznych ustalone w § 2.

2. Dla praktykantów i studentów (uczniów), w wieku od 16 lat do 18 lat, dawka graniczna, wyrażona jako dawka skuteczna (efektywna), z zastrzeżeniem § 3, wynosi 6 mSv w ciągu roku kalendarzowego, przy czym dawka graniczna, wyrażona jako dawka równoważna, wynosi w ciągu roku kalendarzowego:

1) 50 mSv – dla soczewek oczu,

2) 150 mSv – dla skóry, jako wartość średnia dla dowolnej powierzchni 1 cm² napromienionej części skóry,

3) 150 mSv – dla dłoni, przedramion, stóp i podudzi.

3. Dla praktykantów i studentów (uczniów), w wieku poniżej 16 lat, mają zastosowanie wartości dawek granicznych ustalone w § 5.

4. Osoby w wieku poniżej 18 lat mogą być zatrudnione w warunkach narażenia jedynie w celu nauki lub przyuczenia do zawodu.

§ 5.1. Dla osób z ogółu ludności dawka graniczna, wyrażona jako dawka skuteczna (efektywna), wynosi 1 mSv w ciągu roku kalendarzowego, przy czym dawka graniczna, wyrażona jako dawka równoważna, wynosi w ciągu roku kalendarzowego:

1) 15 mSv – dla soczewek oczu,

2) 50 mSv – dla skóry, jako wartość średnia dla dowolnej powierzchni 1 cm² napromienionej części skóry.

2. Dawka, o której mowa w ust.1, może być w danym roku kalendarzowym przekroczona, pod warunkiem że w ciągu kolejnych pięciu lat kalendarzowych jej sumaryczna wartość nie przekroczy 5 mSv.

§ 6.Wartości dawek granicznych, ustalone w § 2, 4 i 5, stosuje się również do:

1) narażenia długotrwałego, spowodowanego działaniami związanymi z likwidacją lub ograniczaniem skutków zaistniałego w przeszłości zdarzenia radiacyjnego lub dawnej działalności,

2) zwiększonego w wyniku działalności człowieka narażenia na naturalne promieniowanie jonizujące.

§ 7.1. Narażenie osób zatrudnionych w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące oraz osób z ogółu ludności ocenia się w oparciu o otrzymane przez te osoby dawki skuteczne (efektywne) i dawki równoważne, wyznaczone z uwzględnieniem wskaźników pozwalających na wyznaczenie dawek stosowanych przy ocenie narażenia, określonych w załączniku [1] do rozporządzenia.

2. Wyznaczając dawki skuteczne, zmniejsza się je o dawki wynikające z naturalnego tła promieniowania jonizującego występującego na danym terenie, uwzględniając rzeczywisty czas narażenia. Jeżeli tło naturalne nie jest znane, za jego wartość przyjmuje się 2,4 mSv w ciągu roku kalendarzowego.

3. Wyznaczenie dawek dla osób zatrudnionych w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące dokonywane jest:

1) dla narażenia zewnętrznego – na podstawie pomiaru dawek indywidualnych lub pomiarów dozymetrycznych w środowisku pracy, z uwzględnieniem rodzajów promieniowania i jego energii,

2) dla narażenia wewnętrznego – na podstawie pomiarów skażeń promieniotwórczych w środowisku pracy lub na podstawie określenia zawartości substancji promieniotwórczych w ciele narażonej osoby,

3) przez wykorzystanie metod dozymetrii biologicznej, szczególnie w razie wystąpienia możliwości niekontrolowanego narażenia całego ciała lub jego części.

4. Wyznaczenie dawek dla osób z ogółu ludności dokonywane jest na podstawie:

1) wyników radiacyjnego monitoringu środowiska, w tym pomiaru mocy dawki oraz zawartości substancji promieniotwóczych w elementach środowiska,

2) pomiaru zawartości substancji promieniotwórczych w wodzie do picia i w żywności,

3) znajomości aktywności i rodzaju substancji promieniotwórczych odprowadzanych do środowiska,

4) zastosowania metod dozymetrii biologicznej, w szczególności w razie możliwości narażenia tych osób w wyniku zdarzenia radiacyjnego.

§ 8.1. Oceny narażenia osób zatrudnionych w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące dokonuje się raz na trzy miesiące, a jeżeli okres zatrudnienia w warunkach narażenia jest krótszy niż trzy miesiące, po zakończeniu tego okresu.

2. Oceny narażenia osób z ogółu ludności dokonuje się raz w roku.

3. W warunkach zdarzenia radiacyjnego ocena narażenia osób zatrudnionych w warunkach narażenia i osób z ogółu ludności jest dokonywana z częstotliwością umożliwiającą określenie środków i działań niezbędnych dla ochrony zdrowia.

§ 9.Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów

z dnia 28 maja 2002 r. (poz. 969)