Wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. II SA/Kr 1388/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariusz Kotulski Sędziowie WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Kazimierz Bandarzewski / spr./ Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2012 r. sprawy ze skargi A. Spółki z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Wojewody z dnia 3 sierpnia 2012r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

W piśmie z dnia 18 kwietnia 2012 r. D.P. , W.K. , M.C. , A.K. , A.G. wnieśli o wznowienie postępowania administracyjnego w sprawie zakończonej decyzją ostateczną Starosty K. z dnia 24 maja 2011 r. znak: [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej inwestorowi: [...] sp. z o.o. pozwolenia na budowę dla zamierzenia inwestycyjnego pn: "stacja bazowa telefonii komórkowej KRA2022_A, składająca się ze stalowej wieży kratowej o wysokości 59,45m, anten sektorowych, anten radioliniowych, urządzeń sterujących praca anten, na działce nr [...] w miejscowości S. gmina S". Wnioskodawcy wnieśli o uznanie ich za strony postępowania, opierając żądanie wznowienia o podstawę z art.145 § 1 pkt 4 K.p.a.

W dniu 18 maja 2012 r. Starosta K. wydał postanowienie o wznowieniu postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną Starosty K. z dnia 24 maja 2011 r. znak: [...] .

Następnie decyzją z dnia 3 lipca 2012 r. znak: [...] Starosta K. , na podstawie art. 104 i 151 § 1 pkt 1 w związku z art. 145 §1 pkt 4 K.p.a., odmówił uchylenia ostatecznej decyzji Starosty K. z dnia 24 maja 2011 r. znak: [...] .

Orzekając w powyższy sposób organ uznał, że wnioskodawcom nie przysługiwał przymiot strony w postępowaniu zakończonym wydaniem decyzji z dnia 24 maja 2011 r.

Od decyzji tej zostało wniesione odwołanie przez D.P. w ustawowym terminie. Zarzucając w odwołaniu błędną ocenę przez organ I instancji, że skarżący nie jest stroną postępowania jak również naruszenie art. 107 K.p.a. (poprzez powielenie stanowiska inwestora i nie dokonanie samodzielnej logicznej oceny materiału dowodowego) skarżący podniósł, że organ bezpodstawnie przyjął, że 3 anteny na danym sektorze posiadają oddzielną wypadkową w sytuacji, w której mamy do czynienia z sumowaniem się energii anten i tym samym wspólną wypadkową. Skarżący ponadto wskazał, że organ wykluczył istnienie zjawiska kumulacji pola elektromagnetycznego, co stanowi istotne zaprzeczenie prawom fizyki oraz jest sprzeczne z jednolitym poglądem naukowców na całym świecie.