Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 29 listopada 2012 r., sygn. IV SA/Gl 34/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Matan Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2012 r. sprawy ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczeń z funduszu alimentacyjnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta C. z dnia [...] r., nr [...]; 2) określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...], wydaną na podstawie art. 2 pkt 7, art. 23 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 ze zm.) Prezydent Miasta C. ustalił wysokość nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego za w okresie od 1 maja 2009 r. do 30 czerwca 2009 r. oraz od 1 sierpnia 2009 r. do 30 września 2009 r. w łącznej kwocie 2000 zł i zażądał ich zwrotu w terminie 30 dni od dnia, gdy decyzja ta stanie się ostateczna wraz z ustawowymi odsetkami zgodnie z art. 23 ust. 7 ww. ustawy, które zostaną naliczone w dniu spłaty należności głównej.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że decyzja na podstawie której strona pobierała świadczenia z funduszu alimentacyjnego w okresie, w którym się one nie należały została uchylona decyzją z dnia [...]r. Wypłacone za wskazany okres świadczenia, zgodnie z art. 2 pkt 7 lit d) są nienależnie pobranymi świadczeniami, bowiem osoba uprawniona w okresie ich pobierania otrzymała alimenty.

W odwołaniu do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. K.G. dała wyraz swojemu niezadowoleniu z rozstrzygnięcia zapadłego w pierwszej instancji. Wskazała, że pieniądze jakie otrzymała od dłużnika, stanowiły jedyne źródło utrzymania 4 - osobowej rodziny, bowiem od ponad pół roku pozostałe córki C. i S. przebywały z nią, a od ośmiu miesięcy załatwiała formalności związane z ich powrotem i ponownej egzekucji komorniczej, gdyż ojciec nie płacił żadnych alimentów na dzieci. Przyjęła wówczas, że są to alimenty na te córki, które powróciły, a które musiała utrzymywać do czasu wyjaśnienia nowych kwestii formalnych. Nie sądziła, że ma obowiązek natychmiastowego informowania o ewentualnych wpłatach dłużnika. Wpłaty te traktowała jako dokonywane na trójkę dzieci, na które były zasądzone alimenty w kwocie 2000 zł miesięcznie. Ponieważ nigdy nie miała dobrych relacji z ojcem dzieci nie wiedziała jak traktować wpłaty czy na poczet bieżących alimentów czy jako zaległości i odsetki, gdyż alimenty od ponad roku nie były płacone. Za krzywdzące uważa przerzucanie na nią odpowiedzialności. Ponadto wskazała, że składając w sierpniu wniosek na nowy okres zasiłkowy zgłosiła fakt dokonywanych wpłat.