Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 października 2012 r., sygn. II SA/Wa 1281/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska (spr.) Eugeniusz Wasilewski Protokolant specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2012 r. sprawy ze skargi B. O. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie wyznaczenia na stanowisko służbowe radcy prawnego w części dotyczącej zaszeregowania tego stanowiska służbowego do grupy uposażenia - oddala skargę -

Uzasadnienie

B.O. wnioskiem z dnia 30 grudnia 2011 r. wystąpił do Ministra Obrony Narodowej o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] października 2000 r. nr [...] za okres od dnia [...] października 2000 r. do dnia [...] czerwca 2004 r., tj. za okres wykonywania zawodu radcy prawnego [...], w części dotyczącej zaszeregowania stanowiska służbowego do grupy uposażenia przewidzianego dla stanowiska głównego specjalisty (16A), ponieważ przyznanie radcy prawnemu, będącemu żołnierzem zawodowym, uposażenia w wysokości niższej, niż przysługuje na stanowisku głównego specjalisty (16A), świadczy o rażącym naruszeniu art. 224 ust. 1 w związku z art. 8 ust. 5 i art. 75 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawych (Dz. U. z 2010 r. nr 10, poz. 65 ze zm.) i stanowi przesłankę z art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. do stwierdzenia nieważności w zakresie, w jakim dotyczy zaszeregowania w stawce niższej niż 16A.

W uzasadnieniu wniosku B.O. wskazał, że ustawa z dnia 22 maja 1997 r. o zmianie ustawy - Prawo o adwokaturze, ustawy o radcach prawych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 75 poz. 471 ze zm.), która weszła w życie z dniem 15 września 1997 r., w art. 2 pkt 21 dodała do ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych m. in. art. 224, który w ust. 1 stanowił, iż radca prawny wykonujący zawód na podstawie stosunku pracy ma prawo do wynagrodzenia, które nie może być niższe od wynagrodzenia przewidzianego dla stanowiska pracy głównego specjalisty lub innego równorzędnego stanowiska pracy. Wyjaśnił, że 16 października 1998 r. został wpisany na listę radców prawnych, który to wpis upoważnił go do wykonywania zawodu radcy prawnego. Rozkazem personalnym Dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej z dnia [...] czerwca 1996 r. nr [...] został wyznaczony na stanowisko służbowe radcy prawnego [...], na którym wykonywał zawód radcy prawnego do dnia 15 lutego 2009 r. na podstawie stosunku służbowego żołnierza zawodowego. Podniósł, że wykonując zawód radcy prawnego, nie był wówczas zaszeregowany, zgodnie z treścią art. 224 ust. 1 o radcach prawych, do grupy uposażenia na poziomie głównego specjalisty w stawce 16A. Świadczy to zatem o rażącym naruszeniu art. 224 ust. 1 ustawy o radcach prawnych i stanowi przesłankę do stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] października 2000 r.