Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 września 2012 r., sygn. II SA/Po 509/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Protokolant St. sekretarz sądowy Katarzyna Sierszeńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2012 r. sprawy ze skargi Spółki A z siedzibą w O. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2012 r. Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego; oddala skargę.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzja z dnia [...]12.2011r. na podstawie art. 51 ust.1 pkt.1 oraz ust.7 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane / Dz. U. z 2010 r. nr 243 poz.1623 / oraz art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego nakazał inwestorowi sp. z o.o. A w O. rozbiórkę nośnika reklamowego zlokalizowanego na nieruchomości nr geodezyjny działki [...] położonej w K.

Powyższa decyzja została wydana po ponownym rozpoznawaniu sprawy w związku z wyrokiem tutejszego sądu z dnia 28 lipca 2010 r. wydanego w sprawie Sygn. II SA/PO 274/10. Z uzasadnienia tego wyroku wynika, że sąd nie zgodził się ze stanowiskiem organu iż sprawa posadowienia na działce nośnika reklamowego jest bezprzedmiotowa i uchylił decyzje umarzającą postępowanie administracyjne.

Sąd nakazał uzupełnić postępowanie i poczynić dodatkowe ustalenia w trzech aspektach .

Po pierwsze Sąd nakazał ustalić czy przedmiotowe urządzenie reklamowe wymagało uzyskania pozwolenia na budowę. Fakt, że inwestor zgłosił zamiar wykonania określonych robót budowlanych (zgłoszenie zarejestrowane w Starostwie Powiatowym pod nr [...] z dnia [...] maja 2008 r.), co do którego to zgłoszenia właściwy organ architektoniczno-budowlany nie wniósł sprzeciwu, nie oznacza, iż brak takiego sprzeciwu prowadzi do uznania za legalne wykonania nawet takich robót budowlanych, które bezwzględnie (w odróżnieniu od uznaniowego nałożenia obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, o którym mowa w art. 30 ust. 7 Prawa budowlanego) wymagają uzyskania pozwolenia na budowę. Wprawdzie przyjęcie przez organ administracji architektoniczno-budowlanej zgłoszenia oznacza, iż roboty budowlane nim objęte mogą być legalnie podjęte, ale oczywiście przy założeniu, że chodzi o inwestycję podlegające tej formie reglamentacji, a nie pozwolenia na budowę. Sąd wyjaśnił że tylko w takim przypadku organ nadzoru budowlanego nie ma kompetencji do badania legalności przyjęcia zgłoszenia przez organ administracji architektoniczno-budowlanej. Natomiast w sytuacji, gdy strona błędnie dokonała zgłoszenia zamiast złożenia wniosku o pozwolenie na budowę, a organ wadliwie zaniechał wniesienia sprzeciwu winien znaleźć zastosowanie tryb wynikający z art. 50 i 51 Prawa budowlanego, umożliwiający dokonanie legalizacji. Art. 50 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego wprost dotyczy bowiem sytuacji, w której prowadzenie robót budowlanych wykonywanych na podstawie zgłoszenia z naruszeniem art. 30 ust. 1pr. budowlanego. Tymczasem w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w tym kierunku nie było prowadzone. Pozyskana kopia zgłoszenia robót budowlanych nie została odniesiona do stanu obiektu budowlanego (jego cech i parametrów technicznych). W szczególności nie zebrano dowodów na okoliczność, w jaki sposób urządzenie to było posadowione na gruncie. W konsekwencji ustalenia wymagają powyższe okoliczności dotyczące charakteru przedmiotowej inwestycji. W związku z tym Sąd, odwołując się do stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego zawartego w wyroku z dnia 15 maja 2009 r., sygn. akt II OSK 811/08, Lex nr 574315 i powołane tam orzecznictwo), wskazał, iż przepis art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego nie ma zastosowania do wolnostojących trwale związanych z gruntem urządzeń reklamowych, o których mowa w art. 3 pkt 3 tej ustawy. Na gruncie jej przepisów występują co najmniej dwa rodzaje urządzeń reklamowych, wymagające pozwolenia na budowę lub zgłoszenia. Zwrot "instalowaniu" użyty w art. 29 ust. 2 pkt 6 ustawy należy uznać za adekwatny dla określenia robót budowlanych wykonywanych na obiektach budowlanych, a ilekroć w ustawie jest mowa o "budowie" zwrot ten należy odnieść między innymi do takich budowli jak wolnostojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, których budowy nie wymieniono w art. 29 ust. 1 przywołanej ustawy. O tym zaś czy dane urządzenie reklamowe jest trwale związane z gruntem, czy też nie w istocie decydują jego parametry techniczne, co zgodnie z wymogami art. 5 ust. 1 tej ustawy i zasadami wiedzy technicznej przy projektowaniu i budowie obliguje uczestników procesu budowlanego do brania pod uwagę okresu użytkowania, przepisów techniczno-budowlanych, względów bezpieczeństwa oraz innych warunków i wymagań tam wymienionych.