Wyrok WSA w Lublinie z dnia 25 września 2012 r., sygn. II SA/Lu 487/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Starszy asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 września 2012r. sprawy ze skargi [...] S.A. z siedzibą w [...] na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej paragrafu [...], która w tej części nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; II. zasądza od Rady Miasta na rzecz [...] S.A. z siedzibą w [...] kwotę 557 zł/ pięćset pięćdziesiąt siedem złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

P. L. K. S.A., działając na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Z. Nr XLV/499/06 z dnia 26 czerwca 2006 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Z., żądając stwierdzenia nieważności jej § 131 oraz rysunków planu nr 1 i 2. Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie § 4 ust. 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) poprzez ustalenie planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu zamkniętego; art. 9 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 28 czerwca 2003 r. o transporcie kolejowym (tekst jednolity: Dz. U z 2007 r. Nr 16, poz. 94 ze zm.) przez naruszenie kompetencji ministra właściwego do spraw transportu, który posiada wyłączność kompetencyjną decydowania o likwidacji linii kolejowych; art. 5 ust. 2 tej ustawy przez pozbawienie zarządcy infrastruktury kolejowej możliwości spełniania obowiązku zapewnienia rozwoju i modernizacji linii kolejowej oraz art. 20, 22 i 31 ust. 3 Konstytucji RP polegające na ograniczeniu swobody działalności gospodarczej w innym, niż ustawa akcie prawnym oraz bez koniecznej ku takiemu ograniczeniu przesłanki ważnego interesu publicznego.