Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 września 2012 r., sygn. II SA/Gd 318/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Małgorzata Kuba po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 12 września 2012 r. sprawy ze skargi K. B. i R. B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 17 kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

K. B. i R. B. wnieśli skargę na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 17 kwietnia 2012 r., Nr [[...]], utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 22 lutego 2012 r., Nr [[...]]. Decyzją tą organ I instancji, na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 51 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 nr 243 poz. 1623 ze zm.), nakazał K. B. rozbiórkę samowolnie zamontowanego "display’ a ledowego" (telewizyjnej reklamy świetlnej) wraz ze stalową kratownicową konstrukcją wsporczą o łącznej długości konstrukcji 6,10 m, szerokości 5,35 m i wysokości 5,25 m na dachu pawilonu usługowego położonego przy ul. [[...]].

Decyzja ta zapadła w następujących okolicznościach sprawy:

K. B. w 2008 r. zgłosił zamiar budowy przedmiotowego urządzenia reklamowego do Wydziału Urbanistyki i Architektury Urzędu Miasta. Prezydent Miasta decyzją z dnia 20 listopada 2008 r. nr [[...]] zgłosił sprzeciw w sprawie planowanych robót budowlanych, wskazując na sprzeczność zamierzenia z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym wprowadzono zakaz umieszczania reklam na budynkach. Wojewoda decyzją nr [[...]] z dnia 13 marca 2009 r. uchylił powyższą decyzję oraz wniósł sprzeciw i nałożył na inwestora obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę. Organ odwoławczy wskazał, że wprowadzonego planem zakazu nie stosuje się do reklam umieszczonych na budynkach na okres do 3 lat, pod warunkiem przeznaczenia w sposób udokumentowany środków uzyskanych z ich ekspozycji na cele remontu elewacji tych budynków, a inwestor przedłożył oświadczenie o przekazaniu dochodów z reklamy na remont i rozbudowę obiektu. Organ jednocześnie stwierdził, że z uwagi na wielkość reklamy i możliwość jej oddziaływania na konstrukcję pawilonu, inwestor winien uzyskać pozwolenie na budowę. Prezydent Miasta decyzją z dnia 15 kwietnia 2009 r. nr [[...]] umorzył postępowanie w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę przedmiotowego urządzenia reklamowego, ponieważ roboty budowlane zostały przez inwestora wykonane przed złożeniem wniosku o udzielenia pozwolenia na budowę.