Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. II SA/Ol 394/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędzia WSA Hanna Raszkowska Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2012 r. sprawy ze skargi R.C. i D.C. na niewykonanie przez Inspektora Nadzoru Budowlanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia "[...]". sygn. akt "[...]" 1. wymierza Inspektorowi Nadzoru Budowlanego grzywnę w kwocie 200 zł (dwustu złotych); 2. zasądza od Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżących R. i D.C. solidarnie kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. stwierdza, że w prowadzonym przez Inspektora Nadzoru Budowlanego postępowaniu po wyroku z dnia "[...]". sygn. akt "[...]’ nie doszło do rażącego naruszenia prawa. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (sygn. akt II SA/Ol 970/11) uwzględnił skargę R.C. i D.C. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie wykonania określonych czynności uchylając tę decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]".

W uzasadnieniu wyroku stwierdzono, iż organy orzekające w tej sprawie z naruszeniem art. 40 ustawy Prawo budowlane z 1974 r. uznały, iż w sprawie tej zachodzą przesłanki do legalizacji przedmiotowego ażurowego ogrodzenia na pojemniki na śmieci na działce nr "[...]" przy ul. "[...]" w M. Wskazano, iż organy winny w pierwszej kolejności ocenić czy w sprawie nie zachodzą przesłanki wymienione w art. 37 tej ustawy, a dopiero po ewentualnym ich wykluczeniu rozważyć czy znajduje zastosowanie procedura legalizacyjna. Wyjaśniono, iż organ odwoławczy zupełnie gołosłownie stwierdził, iż obiekt budowlany jest zgodny z obowiązującym w dacie zakończenia budowy miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, bowiem w tym zakresie nie przedstawiono żadnego dokumentu. Uznano, iż organy w tym zakresie nie przeprowadziły postępowania wyjaśniającego w stopniu pozwalającym na poczynienie jednoznacznych ustaleń odnośnie tego czy wybudowane w ramach samowoli budowlanej ogrodzenie na pojemniki na śmieci znajdowało się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie były przeznaczone pod zabudowę albo przeznaczone pod innego rodzaju zabudowę. Nadto organ nie ustosunkował się w sposób wyczerpujący do drugiej z przesłanek obligujących do orzeczenia o rozbiórce samowolnie wybudowanego obiektu, gdy wybudowany obiekt powoduje, bądź w razie wybudowania spowodowałby niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. Reasumując w sprawie winno być ponowione postępowanie wyjaśniające stosownie do art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 Kpa poprzez zgromadzenie i ocenę wszystkich dowodów niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy. Niezbędne jest ustalenie przeznaczenia terenu zgodnie z zapisami planu miejscowego w dacie zakończenia spornego obiektu oraz czy jego wybudowanie spowodowało niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych otoczenia.