Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 lipca 2012 r., sygn. IV SA/Gl 627/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz - Kunicka (spr.) Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2012 r. sprawy ze skargi Z. W. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr[...], Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K., utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] orzekającą o braku podstaw do stwierdzenia u Z. W. choroby zawodowej - przewlekłej choroby układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy pod postacią przewlekłego uszkodzenia łąkotki wymienionej w poz. 19/3 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115).

Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, wyrokiem z dnia 15 października 2008 r. w sprawie o sygn. akt IV SA/Gl 516/08 oddalił skargę na wyżej wymienioną decyzję organu odwoławczego.

W wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej wniesionej przez Z. W., Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 29 stycznia 2010 r. sygn. akt II OSK 1880/09 uchylił wyżej wymieniony wyrok przekazując sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach. W uzasadnieniu wskazał, że Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z dnia 19 czerwca 2008 r. sygn. akt P. 23/07 (OTK-A 2008/5/82) uznał, iż rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2003 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach jest niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i określił jednocześnie, że wskazane przepisy tracą moc obowiązującą z upływem dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z tym NSA stwierdził, iż przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r., na podstawie których została wydana decyzja administracyjna straciły domniemanie konstytucyjności od początku, od dnia ich wejścia w życie, a sytuację tę powinien uwzględnić sąd pierwszej instancji. Podkreślił, że norma prawna uznana za niekonstytucyjną (w tym przypadku wszystkie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r.) stanowi wadliwą podstawę prawną, w konsekwencji więc wydana na takiej podstawie decyzja powinna być uznana za wadliwą.