Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 czerwca 2012 r., sygn. I SA/Wa 509/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi P. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...] w przedmiocie przyznania zasiłku celowego w formie [...] oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania P. C., uchyliło decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] odmawiającą przyznania zasiłku celowego w formie biletu kredytowanego i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że Prezydent [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. odmówił P. C. przyznania zasiłku celowego w formie biletu kredytowanego. Jednocześnie organ podniósł w uzasadnieniu rozstrzygnięcia, że przedmiotowy wniosek rozpoznał już uprzednio decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r., którą odmówił przyznania zasiłku celowego i biletu kredytowanego, jednakże Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpatrzeniu skargi P. C., wyrokiem z dnia 15 września 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 532/11 uchylił tę decyzję w części dotyczącej odmowy przyznania zasiłku na zakup biletu kredytowego wraz z decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2011 r. sygn. [...]. W uzasadnieniu powyższego orzeczenia Sąd podniósł, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ odniesie się do kwestii zasadności złożonego wniosku o przyznanie świadczenia niepieniężnego w formie biletu kredytowanego. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Prezydent ustalił, że wniosek P. C. dotyczył przyznania pomocy w formie biletu kredytowanego jako formy zasiłku celowego niepieniężnego, o którym mowa w art. 36 ppkt. 2b ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. W ocenie organu I instancji bilet kredytowy wydaje się w celu dotarcia do miejsca przeznaczenia (co do zasady do miejsca zamieszkania) w nadzwyczajnej sytuacji. Z wyjaśnień P. C. wynika natomiast, że wnioskował on o przyznanie biletu miesięcznego na przejazdy komunikacją miejską na terenie W., jaki przewiduje Uchwała Rady [...] Nr [...] z dnia [...] grudnia 2004 r. w sprawie ustalenia ulg za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego w W., a nie ustawa o pomocy społecznej, która takiej formy pomocy nie przewiduje. Jednocześnie z pisma P. C. z dnia [...] listopada 2011 r. wynika, że nie zamierza on poszukiwać pracy, co uzasadniałoby udzielenie wnioskowanej pomocy. Zdaniem organu I instancji intencją wnioskodawcy było jedynie uzyskanie biletu miesięcznego na przejazdy komunikacją miejską, a nie biletu kredytowanego w rozumieniu art. 36 ppkt. 2b powołanej ustawy o pomocy społecznej. Przy czym Prezydent wskazał, iż P. C. będzie mógł ubiegać się o ulgę w odpłatności za usługi przewozowe po uzyskaniu zmiany stopnia niepełnosprawności.