Wyrok WSA w Lublinie z dnia 26 czerwca 2012 r., sygn. III SA/Lu 172/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia SO del. Robert Hałabis, Sędzia WSA Ewa Ibrom, Protokolant Starszy referent Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 19 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi M. O. na postanowienie L. Komendanta Wojewódzkiego Policji w L. z dnia [...] lutego 2012 r., Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 9 maja 2011 r. M. O. wystąpił do Komendanta Powiatowego Policji w O. L. o wydanie zaświadczenia potwierdzającego fakt pełnienia przez niego służby w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu w latach 1997-1999, 2001, 2003, 2004 oraz 2007.

Postanowieniem nr [...] z dnia [...] maja 2011 r. Komendant Powiatowy Policji w O. L. odmówił wydania zaświadczenia. W wyniku zażalenia M. O. L. Komendant Wojewódzki Policji postanowieniem Nr [...] z dnia [...] czerwca 2011 r. uchylił zaskarżone postanowienie w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Postanowieniem nr [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. Komendant Powiatowy Policji w O. L. ponownie odmówił wydania zaświadczenia o żądanej przez M. O. treści, argumentując, że dokumentacja znajdująca się w Komendzie oraz w aktach osobowych wnioskodawcy nie dają podstaw do uwzględnienia żądania.

Po rozpatrzeniu zażalenia strony postanowieniem nr [...] z dnia [...] lutego 2012 r. L. Komendant Wojewódzki Policji utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Wyjaśniając podstawy prawne swego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał na art. 15 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r., Nr 8, poz. 67, ze zm.; dalej jako: ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy). W świetle tego przepisu emeryturę dla funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r. podwyższa się 0,5 % podstawy za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu. Organ powołał się również na rozporządzenie z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej (Dz. U. Nr 86, poz. 734, ze zm.; dalej jako: rozporządzenie w sprawie podwyższania emerytur). Zgodnie z § 4 pkt 1 rozporządzenia emeryturę podwyższa się o 0,5 % podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu, jeżeli funkcjonariusz w czasie wykonywania obowiązków służbowych podejmował, co najmniej 6 razy w ciągu roku, czynności operacyjno-rozpoznawcze lub dochodzeniowo-śledcze albo interwencje w celu ochrony osób, mienia lub przywrócenia porządku publicznego w sytuacjach, w których istniało bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia.