Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 31 maja 2012 r., sygn. I SA/Wr 152/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Ciołek, Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz (sprawozdawca), Protokolant: Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 31 maja 2012 r. sprawy ze skargi "A." D.O., S. K. Spółka jawna w S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia 28 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za grudzień 2006 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celnego w L. decyzją z dnia [...], nr [...], określił A D. O. S. K. spółce jawnej w S. D. (dalej: spółka, skarżąca) zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za grudzień 2006 r. w wysokości 280.112 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy wskazał, że przeprowadził w spółce kontrolę podatkową w zakresie obrotu olejem opałowym za okres od 1 sierpnia 2006 r. do 31 grudnia 2007 r.

W wyniku ustaleń kontrolnych oraz przeprowadzonego następnie postępowania dowodowego, organ podatkowy stwierdził, że spółka (w okresie kontrolowanym działająca, jako spółka cywilna) dokonywała prawidłowo, pod względem formalnym i materialnym, transakcji zakupu oleju opałowego jak i jego sprzedaży podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą.

Natomiast nieprawidłowości stwierdzono przy sprzedaży oleju osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej. Chodziło tu przede wszystkim o niekompletne oświadczenia o sposobie wykorzystania oleju oraz fikcyjność ujawnionych danych osobowych. Konsekwencją zaś tych uchybień było zastosowanie w stosunku do spółki "sankcyjnej" stawki podatku akcyzowego.

Na powyższą decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w L. spółka wniosła odwołanie, zarzucając temu rozstrzygnięciu naruszenie:

1) przepisów postępowania, tj.:

a) art. 180, art. 187 § 1 oraz art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. z 2005 r. Dz. U. Nr 5, poz., 60 ze zm. - dalej: Ordynacja podatkowa) poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy; nieprzeprowadzenie wszystkich dowodów niezbędnych dla prawidłowego rozstrzygnięcia oraz dokonanie oceny z przekroczeniem granic "swobodnej oceny dowodów", czego przejawem było kierowanie się przez organ podatkowy zasadą fiskalizmu;