Wyrok WSA w Łodzi z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Łd 260/12

Dnia 2 kwietnia 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie: Sędzia NSA Teresa Porczyńska (spr.) Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Protokolant: Asystent sędziego Joanna Skrzypczak-Zajger po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2012 roku sprawy ze skargi J. L. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej określającej zobowiązanie w podatku od towarów i usług w zakresie od stycznia do grudnia 2004 roku 1. uchyla zaskarżone postanowienie w części dotyczącej miesiąca grudnia 2004 roku; 2. oddala skargę w pozostałym zakresie; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz J. L. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I SA/Łd 260/12

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] r. w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...]r., w przedmiocie określenia J. L. zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 r.

Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej wynika, że od wskazanej powyżej wymiarowej decyzji podatkowej, w dniu [...] r. zostało wniesione odwołanie, które do dnia wydania przedmiotowego postanowienia nie zostało rozpatrzone.

Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, że nadanie decyzji wymiarowej rygoru natychmiastowej wykonalności uzasadniała - w analizowanym stanie faktycznym - treść art. 239b § 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej "O.p."). Stosownie do przywołanego przepisu, decyzji nieostatecznej może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące. Zgodnie natomiast z art. 70 § 1 w/w ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Odwołując się do powołanych wyżej przepisów organy podatkowe obu instancji stwierdziły, że zobowiązania podatkowe za miesiące od stycznia do listopada 2004 r. ulegną przedawnieniu z końcem 2009 r., czyli okres do upływu terminu przedawnienia jest krótszy niż 3 miesiące.