Wyrok WSA w Kielcach z dnia 18 kwietnia 2019 r., sygn. I SA/Ke 89/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Sędzia WSA Danuta Kuchta, Protokolant Starszy inspektor sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi T. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K. postanowieniem

z [...] nr [...] uchylił postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. nr [...] z [...] w części nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej z [...] znak [...] określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2013 r. i umorzył postępowanie w sprawie w tej części, w pozostałym zakresie postanowienie w przedmiocie nadania tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności utrzymał w mocy.

Organ wyjaśnił, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w O.

[...] wydał decyzję znak [...], którą określił spółce cywilnej T., zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od towarów i usług za I, II, III, IV kwartał 2013 r., w tym za poszczególne okresy rozliczeniowe w kwotach odpowiednio : za I kwartał 2013 r. - 19.868 zł, za II kwartał 2013 r. - 54.924 zł, za III kwartał 2013 r. - 67.370 zł oraz za IV kwartał 2013 r. - 58.205 zł. Równocześnie, postanowieniem z [...], nadał wskazanej nieostatecznej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności wskazując jako podstawę rozstrzygnięcia przepis art. 239b § 1 pkt 4, § 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.).

Organ przedstawił określone w art 239b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej przesłanki nadania decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności wskazując, że dla nadania rygoru natychmiastowej wykonalności konieczne jest spełnienie dwóch przesłanek. Pierwszą jest udowodnienie jednej z czterech okoliczności wskazanych w § 1 art. 239b, zaś drugą uprawdopodobnienie, że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane.