Wyrok WSA w Lublinie z dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. III SA/Lu 95/12

Transport drogowy

Teza urzędowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal,, Sędzia SO del. Iwona Tchórzewska, Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Kożuch, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu [...]kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2011 r. Nr [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na K. K. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą K. K. - Międzynarodowy Przewóz Osób karę pieniężną w wysokości 30000 zł za naruszenie przepisów w zakresie: skrócenia tygodniowego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego, przekroczenia maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy przy wykonywaniu przewozu drogowego, okazania podczas kontroli w przedsiębiorstwie wykresówek, które nie zawierały wszystkich danych o okresach aktywności kierowców, okazania wykresówki nie zawierającej wpisu numeru rejestracyjnego pojazdu, jak również okazania wykresówek nie zawierających wpisów dotyczących miejsca i daty ich początkowego i końcowego użytkowania.

Od powyższej decyzji K. K. wniosła odwołanie zarzucając naruszenie art. 6,7,8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (w skrócie k.p.a.) poprzez niezebranie pełnego materiału dowodowego i wybiórczą jego ocenę. Zarzuty dotyczyły również naruszenia art. 107 k.p.a. poprzez wadliwe sporządzenie uzasadnienia decyzji oraz naruszenia art. 93 ust. 7 i 9 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 z późn. zm.), poprzez niewłaściwą wykładnię i błędne zastosowanie.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. ([...]) Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał decyzję organu pierwszej instancji w mocy. Organ odwoławczy uznał, iż materiał dowodowy zgromadzony w sprawie został prawidłowo oceniony przez organ pierwszej instancji. Ponadto stwierdził, iż postępowanie wyjaśniające zostało przeprowadzone rzetelnie, a zebrany w sprawie materiał dowodowy potwierdza ustalenia organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy wskazał, iż strona została pouczona o przysługujących jej uprawnieniach, w szczególności o możliwości zapoznania się ze zgromadzonymi w sprawie materiałami, które brane były pod uwagę przy wydaniu decyzji, o prawie wypowiedzenia się co do zebranych dowodów oraz o prawie zgłaszania wniosków dowodowych. Strona nie skorzystała z możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów przed wydaniem decyzji przez organ pierwszej instancji. Organ odwoławczy podkreślił, że kary pieniężne przewidziane za ujawnione w toku kontroli naruszenia mają charakter sztywny, a co za tym idzie stwierdzenie określonego w przepisach uchybienia pociąga za sobą zastosowanie przewidzianej w ustawie, konkretnie określonej kary pieniężnej. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy szczegółowo odniósł się do poszczególnych naruszeń stwierdzonych podczas kontroli, będących podstawą wymierzenia kar przewidzianych w ustawie. Odnośnie do zarzutu naruszenia art. 93 ust. 7 u.t.d. organ odwoławczy stwierdził, iż przepis powyższy słusznie nie został zastosowany w niniejszej sprawie, ponieważ okoliczności i dowody zgromadzone w sprawie nie wskazują na to, że podmiot wykonujący przewóz nie miał wpływu na powstanie naruszenia. Ponadto to na przedsiębiorcy wykonującym przewóz drogowy ciążył obowiązek wykazania, że zaistniały takie okoliczności lub zdarzenia, których nie mógł on przewidzieć.