Wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Kr 174/12

Sygn. akt I SA/Kr 174/12 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 26 kwietnia 2012 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Grażyna Firek, Sędzia: WSA Maja Chodacka (spr.), Sędzia: WSA Piotr Głowacki, Protokolant: Anna Boczkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2012 r., sprawy ze skarg Banku "B" Spółka Akcyjna w K., na interpretacje indywidualne Ministra Finansów, z dnia 10 października 2011 r. Nr [...],, [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, - skargi oddala -

Uzasadnienie

We wniosku, który wpłynął do Dyrektora Izby Skarbowej w dniu 16 lipca 2009r. strona skarżąca - "G" S.A. z siedzibą w G. (którego następcą prawnym jest Bank "B" S.A.), zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w związku z wyłudzonymi kredytami bankowymi.

We wniosku przedstawiono zdarzenia już zaistniałe, jak i zdarzenia przyszłe.

Jak wyjaśniono, bank w ramach prowadzonej działalności udziela kredytów osobom fizycznym oraz podmiotom gospodarczym. Bank stosuje wewnętrzne procedury bezpieczeństwa w celu ograniczenia wyłudzeń kredytów, w szczególności poprzez badanie tożsamości potencjalnych kredytobiorców. Mimo stosowania takich procedur oraz zachowania szczególnej ostrożności dochodzi czasami do udzielenia kredytu na podstawie sfałszowanych albo skradzionych dokumentów. W momencie gdy osoba figurująca jako kredytobiorca kwestionuje autentyczność złożonych podpisów, bank wszczyna wewnętrzną procedurę wyjaśniającą. Podejrzenie, iż bank został wprowadzony w błąd co do osoby kredytobiorcy powoduje, że bank lub osoba figurująca jako kredytobiorca składają zawiadomienia do organów ścigania (Policja lub Prokuratura) - są to przestępstwa podrobienia podpisu kredytobiorcy, określone w art. 271 kodeksu karnego, oraz doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (art. 286 kodeksu karnego). Brak jakichkolwiek dowodów pozwalających na stwierdzenie, przez kogo rzeczywiście podpis został złożony i tym samym, kto był sprawcą przestępstwa podrobienia podpisu i doprowadzenia banku do niekorzystnego rozporządzania mieniem, skutkuje wydaniem przez organy ścigania postanowienia o umorzeniu postępowania z powodu niewykrycia sprawcy. Wydanie postanowienia o umorzeniu śledztwa wyłącza możliwość odzyskania przez bank kwoty kredytu oraz należnych mu odsetek z powodu nie ustalenia podmiotu zobowiązanego do naprawienia szkody wyrządzonym przestępstwem, do którego bank mógłby wystąpić z roszczeniem. Tym samym bank traci definitywnie możliwość odzyskania kwoty udzielonego kredytu, gdyż nie można ustalić osoby, do której możliwe jest skierowanie roszczenia o zwrot bezpodstawnie uzyskanej kwoty kredytu lub o odszkodowanie z tytułu wyrządzenia szkody popełnionym przestępstwem.