Wyrok WSA w Krakowie z dnia 13 marca 2012 r., sygn. II SA/Kr 138/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Brachel-Ziaja Sędziowie: WSA Mirosław Bator WSA Renata Czeluśniak (spr.) Protokolant: Anna Pałasz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2012 r. sprawy ze skargi A.K. na uchwałę Rady Miejskiej w Skawinie z dnia 15 maja 2006 r., nr IXN/310/06 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego skargę oddala

Uzasadnienie

A.K. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zaskarżyła uchwałę nr IXN/310/06 Rady Miejskiej w S. z dnia 15 maja 2006 roku w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części dotyczących uregulowań § 19 obejmującego ustalenia dla terenu oznaczonego symbolem A 4ZP oraz załącznika graficznego w zakresie, w jakim obejmuje ona ustalenia dla nieruchomości składającej się z działki ewidencyjnej nr [....] obręb [....] położonej w S. przy ul. [....] o pow.0,0918 ha, dla której Sąd Rejonowy w W. z siedzibą w S. prowadzi [....] . Zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, a to:

1) art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r. Nr 80 poz. 717 ze zm.) poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na niezgodności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zaskarżonym zakresie z ustaleniami uchwały Rady Miejskiej w S. z dnia 26 kwietnia 2000 roku nr [....] w sprawie uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy S. , która to niezgodność polega na tym, że na mocy postanowień uchwały Rady Miejskiej w S. z dnia 26 kwietnia 2000 r. nr [....] nieruchomość składająca się z działki ewidencyjnej nr [....] została ujęta w obszarze intensyfikacji zabudowy, a postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego całkowicie wyłączyły możliwość jej zabudowy poprzez przeznaczenie jej na tereny zieleni urządzonej,

2) art. 6 ust. 1 w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 140 k.c. w zw. z art. 31 ust. 3 w zw. z art. 21 ust. 1 w zw. z art. 64 ust. 2 Konstytucji poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na nadużyciu władztwa planistycznego poprzez ograniczenie prawa własności skarżącej poprzez wykluczenie możliwości zabudowy nieruchomości, w sytuacji gdy nie istnieje interes publiczny (powszechny), który przy uwzględnieniu konstytucyjnej zasady proporcjonalności uzasadniałby tego typu ograniczenie