Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 lutego 2012 r., sygn. II SA/Wa 2738/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung, Sędziowie WSA Janusz Walawski, Waldemar Śledzik (spr.), Protokolant Asystent sędziego Bożena Dąbkowska-Mastalerek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2012 r. sprawy ze skargi K.K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - oddala skargę

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] października 2011 r., nr [...] utrzymał w mocy swoją własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...], odmawiającą K. K. przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.

Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Pismem z dnia 20 marca 2011 r. K. K. zwróciła się do Prezesa ZUS o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku. W uzasadnieniu wniosku strona podniosła, iż ze względu na stan zdrowia, "lekarz orzecznik ZUS, ponieważ nie rokuje powrotu do zdrowia, zaproponował jej aby złożyć wniosek o rentę w drodze wyjątku". Jednocześnie na okoliczność swego stanu zdrowia wnioskodawczyni przedłożyła organowi szereg dokumentów, w tym orzeczenie komisji lekarskiej z dnia [...] lipca 2010 r. o całkowitej niezdolności do pracy od dnia 6 kwietnia 2010 r., kartę informacyjną z leczenia szpitalnego z dnia 31 sierpnia 2010 r. oraz skierowanie do szpitala na oddział [...] z dnia 2 lutego 2011 r. celem kontynuacji leczenia, a także świadectwa pracy z 2000 i 2005 r.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r. Prezes ZUS odmówił przyznania K. K. wnioskowanego świadczenia. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ podniósł, że na przestrzeni 43 lat życia, tj. na datę powstania całkowitej niezdolności do pracy, wnioskodawczyni udowodniła okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 15 lat, 9 miesięcy i 22 dni. W 10-leciu przypadającym przed powstaniem całkowitej niezdolności do pracy - zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych wymaganych do przyznania świadczenia w trybie zwykłym - zainteresowana udowodniła jedynie 3 lata, 8 miesięcy i 14 dni tych okresów. Ponadto w latach 2000-2005 nie wykonywała zatrudnienia lub innej działalności objętej ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi. Organ podkreślił także, że w wymienionej przerwie strona nie miała orzeczone całkowitej niezdolności do pracy, jak również nie zostały wykazane żadne inne szczególne okoliczności uniemożliwiające przezwyciężenie przeszkód w podjęciu zatrudnienia i spełnieniu warunków do uzyskania świadczenia w trybie zwykłym. Organ wskazał także, że z akt sprawy wynika, iż strona wykonywała prace dorywcze lecz nie zostały z tego tytułu opłacone składki na ubezpieczenia społeczne, co musiało wpływać na to, że osoba decydująca się na taką formę wykonywania pracy winna liczyć się z negatywnymi konsekwencjami w sferze uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ wskazał, że Prezes ZUS może przyznać w drodze wyjątku wnioskowane świadczenie, gdy są spełnione łącznie wszystkie przesłanki wymienione w tym przepisie, tj. uprawniony jest lub był osobą ubezpieczoną lub jest członkiem rodziny pozostałym po ubezpieczonym, nie spełnia warunków ustawowych do uzyskania prawa do emerytury lub renty wskutek szczególnych okoliczności, nie może podjąć pracy ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek oraz nie ma niezbędnych środków utrzymania. Ponieważ zaś w okresie 2000-2005 strona nie wykonywała zatrudnienia lub innej działalności objętej ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym oraz, w okresie tym, nie miała orzeczonej całkowitej niezdolności do pracy, jak również nie zostały wykazane żadne inne szczególne okoliczności uniemożliwiające przezwyciężenie przeszkód w podjęciu zatrudnienia i spełnieniu warunków do uzyskania świadczenia w trybie zwykłym, wnioskodawczyni nie spełnia warunków do przyznania świadczenia w drodze wyjątku.