Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lutego 2012 r., sygn. VI SA/Wa 2432/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędzia WSA Urszula Wilk Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2012 r. sprawy ze skargi K. T. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości w celu rozpatrzenia odwołań od wyników egzaminu adwokackiego z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu adwokackiego oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną uchwałą z dnia [...] października 2011 r. Komisja Egzaminacyjna II Stopnia, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 78 h ust. 1, 9 i 12 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej p.o.a., po rozpatrzeniu odwołania K. T., utrzymała w mocy uchwałę nr [...] Komisji Egzaminacyjnej nr 2 z siedzibą w P. z dnia [...] lipca 2011 r. w sprawie ustalenia wyniku egzaminu adwokackiego.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Komisja wyjaśniła, iż wskazaną wyżej uchwałą został ustalony negatywny wynik z egzaminu adwokackiego- K. T. z części pierwszej, drugiej, czwartej i piątej egzaminu otrzymała ocenę dostateczną natomiast z trzeciej - niedostateczną. W tej sytuacji, w myśl art. 78 f ust. 1 ustawy o adwokaturze, wynik końcowy jest negatywny.

Dokonując analizy obowiązującego stanu prawnego z punktu widzenia zakresu orzekania, Komisja stwierdziła, iż szczegółowe ustosunkowanie się Komisji Egzaminacyjnej II stopnia winno obejmować te zarzuty i argumenty, które zostały zawarte w odwołaniu, ale ocena i rozstrzygnięcie, co do zaskarżonej uchwały musi wiązać się z całościową oceną jej zasadności, zgodnie z zasadą dwukrotnego rozpoznania sprawy, co do istoty.

Komisja uznała zarzuty sformułowane w odniesieniu do oceny wystawionej przez egzaminatorów z zakresu pracy pisemnej z części trzeciej (prawo cywilne) za niezasadne. Wskazała, iż obaj egzaminatorzy uznali, że sporządzona przez odwołującą apelacja spełnia wymogi formalne określone w art. 368 k.p.c. i art. 126 k.p.c., jak również, że prawidłowo zostały sformułowane wnioski apelacyjne w interesie powodów. Jednakże zdaniem Komisji, egzaminatorzy nie dostrzegli wadliwego sformułowania wniosku "o zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów kosztów sądowych za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Tak postawiony wniosek apelacyjny dowodzi, że egzaminowana nie rozróżnia pojęcia "kosztów sądowych" od pojęcia "kosztów zastępstwa procesowego", które w świetle obowiązujących przepisów nie stanowią kosztów sądowych (art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 2 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Nadto wadliwe było postawienie wniosku o zasądzenie kosztów sądowych za pierwszą instancję w oderwaniu od wniosku o zmianę zaskarżonego wyroku. Nie można, bowiem żądać zasądzenia kosztów procesu za pierwszą instancję bez żądania zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie orzekającym o kosztach procesu.