Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 lutego 2012 r., sygn. II SA/Wa 2847/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński Sędzia WSA Sławomir Antoniuk Sędzia WSA Andrzej Góraj (spraw.) Protokolant Paweł Wyszyński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2012 r. sprawy ze skargi Z. S. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości 3) przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata K. M. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) wraz z kwotą 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych i 20/100) stanowiącą 23% podatku od towarów i usług - tytułem kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Z. S. wnioskiem z dnia [...] lipca 2009 r. ([...] lipca 2009 r. - data złożenia wniosku) wystąpił o przyznanie mu przez Prezesa Rady Ministrów RP renty specjalnej z uwagi na udział w Poznańskim Czerwcu 1956 r. oraz trudną sytuację materialną i zdrowotną. Wnioskodawca wskazywał przy tym, że za udział w wydarzeniach 1956 r. był osadzony w więzieniu, jako więzień polityczny, a po wyjściu na wolność represjonowano go, co objawiło się m. in. niemożnością znalezienia zatrudnienia.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] Prezes Rady Ministrów, działając na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227), odmówił uwzględnienia powyższego wniosku, stwierdzając, że świadczenie w postaci renty specjalnej może być przyznane osobie posiadającej wybitne zasługi w jakiejś dziedzinie aktywności np. zawodowej, artystycznej, czy politycznej oraz w przypadku zaistnienia wyjątkowych, nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Sytuacja bytowa nie stanowi zaś jedynej i decydującej przesłanki uzyskania tego świadczenia. W ocenie organu, przestawione zaś przez wnioskodawcę okoliczności nie dawały podstaw do przyznania stronie żądanego świadczenia.