Wyrok WSA w Lublinie z dnia 10 stycznia 2012 r., sygn. III SA/Lu 494/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca),, Sędzia SO del. Iwona Tchórzewska, Protokolant Sekretarz sądowy Sylwia Bałaban, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 10 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi S. O. - Firma "[...]" na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lutego 2011 r., Nr [...], M. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w W. nałożył na S. O., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "C.", karę pieniężną w wysokości 200 zł za wykonywanie przewozu drogowego z naruszeniem przepisów o czasie prowadzenia pojazdu, obowiązujących przerwach i odpoczynkach.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że w wyniku kontroli pojazdu, należącego do przedsiębiorcy, którym wykonywany był przewóz drogowy osób z L. do W., na podstawie analizy zapisów karty kierowcy D. R., stwierdzono dwa przypadki skrócenia minimalnego 9-godzinnego odpoczynku w 24-godzinnym okresie rozliczeniowym, odpowiednio o 10 i 4 minuty.

W świetle przepisów ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r., Nr 125, poz. 874, ze zm.) oraz załącznika do niej uchybienie w postaci skrócenia dziennego okresu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego o czas do jednej godziny jest sankcjonowane karą pieniężną w kwocie 100 zł za każde naruszenie.

W odwołaniu od decyzji strona podniosła przede wszystkim zarzut naruszenia art. 12 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE, seria L, Nr 102, s. 1; dalej: rozporządzenie nr 561/2006). Odwołujący się wyjaśnił, iż określone w decyzji naruszenia wynikały z faktu, że wykonywał on kursy w ramach przewozu regularnego na trasie L. – W. Kierowca był obowiązany dowieźć pasażerów na przystanek końcowy oraz po zakończeniu pracy odstawić pojazd w bezpieczne miejsce, zaś dalsze prowadzenie pojazdu nie zagrażało bezpieczeństwu w ruchu drogowym.