Wyrok WSA w Kielcach z dnia 19 stycznia 2012 r., sygn. I SA/Ke 570/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Surma, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.),, Sędzia WSA Danuta Kuchta, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 stycznia 2012r. sprawy ze skargi M. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia z należności celnych i określenia ich wysokości oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]., nr [...] Dyrektor Izby Celnej w K. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia [...]nr [...]którą organ I Instancji odmówił M. Ł. zwolnienia z należności celnych przywozowych zgłoszonego w dniu 8 lipca 2008r. do procedury dopuszczenia do swobodnego obrotu samochodu osobowego marki Hummer H2, zaksięgował retrospektywnie kwotę długu celnego w wysokości 10101, 00 zł, i określił kwotę odsetek w wysokości 166 zł.

Organ w sprawie ustalił, że M. Ł. w dniu 8 lipca 2008r. zgłosił w Oddziale Celnym w K., do procedury dopuszczenia do swobodnego obrotu samochód osobowy marki Hummer H2 o numerze nadwozia 5GRGN23U06H109125 rok produkcji 2006, o zadeklarowanej wartości 20.000,00 CAD. Jednocześnie strona złożyła wniosek o zwolnienie z należności przywozowych w/w pojazdu jako mienia osobistego przywożonego przez osobę fizyczną przenoszącą swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty.

Skarżący do zgłoszenia celnego załączył m.in. dokumenty w postaci dowodu rejestracyjnego, zaświadczenia nr 4380/08 z dnia 30 maja 2008r. wydanego przez Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w T., listę rzeczy mienia przesiedlenia, w której wskazał siedem samochodów osobowych, w tym objęty zgłoszeniem, wraz deklarowanymi wartościami celnymi.

W celu sprawdzenia danych zawartych w zgłoszeniu celnym organ wezwał stronę stosownie do art. 181 a ust 2 Rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993r. ze zm., Dz. Urz. UE, Polskie wyd. specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3) do przedstawienia informacji, które uwiarygodnią, że zadeklarowana wartość celna samochodu odpowiada faktycznie zapłaconej lub należnej sumie za przedmiotowy samochód, w tym dokumentów zakupu lub wyjaśnienia ich ewentualnego braku. Skarżący nie przedstawił żadnych dowodów. W toku weryfikacji zgłoszenia celnego oraz analizy cen na rynku eksportu modeli samochodów podobnych do modelu stanowiącego przedmiot zgłoszenia celnego, ustalono że ceny tych modeli zawierają się w przedziale od 25.990,00USD do 49.919,00USD rynku USA, w przedziale 25.287,99CAD do 38.778,99 CAD na rynku K.jskim, zaś wartość zadeklarowana wynosi 20.000CAD. Powtórna analiza porównawcza dokonana przez organ w toku postępowania, przeprowadzona w dniu 17 lutego 2011r., wykazała, że ceny tych modeli zawierają się w przedziale od 36.990,00 CAD do 59.500,00 CAD. Organ podkreślił, że ponownego porównania dokonano ponad dwa i pół roku po dniu, w którym złożono zgłoszenie celne, a faktem powszechnie znanym jest to, że samochody osobowe wraz z upływem czasu tracą na wartości, co potwierdza, że zadeklarowana wartość budzi wątpliwości. Skarżący w dniu 10 lipca 2008r. zeznał, iż od 1988 roku do 1 czerwca 2008 roku przebywał w K. (pobyt stały), gdzie prowadził działalność gospodarczą w przedmiocie sprzedaży samochodów osobowych, ciężarowych oraz maszyn. Ponadto wskazał, że pojazd wraz innymi pojazdami wskazanymi na liście mienia przesiedlenia nabył w drodze kupna podczas pobytu w K., w dacie widocznej w dowodzie rejestracyjnym. Wyjaśnił, iż nie posiada dokumentu zakupu w/w pojazdu oraz innych pojazdów wchodzących w skład tzw. mienia przesiedlenia, gdyż transakcja zakupu odbywa się na innych zasadach tj. akt własności pojazdu zostaje podpisany przez byłego właściciela w momencie przelania kwoty sprzedaży. Przedmiotowy pojazd, jak również pozostałe wchodzące w skład tzw. mienia przesiedlenia nie służyły mu do prowadzenia działalności gospodarczej. W piśmie z dnia 25 sierpnia 2008r., złożonym w toku postępowania, skarżący w oświadczył, iż nie zgadza się z przyjętym wnioskowaniem, że sprowadzane przez niego samochody przeznaczone są do użytku innego niż osobisty. Wskazał również, że jest hobbystą i jeszcze będąc w K. posiadał i użytkował kilka samochodów czego dowodem są załączone dowody rejestracyjne.