Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 grudnia 2011 r., sygn. II SA/Wa 1699/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska - Jung (spr.) Sędzia WSA Waldemar Śledzik Sędzia WSA Agnieszka Góra - Błaszczykowska Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi A. C. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie mianowania na stopień służbowy oddala skargę

Uzasadnienie

Szef Służby Celnej decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2009 r. wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, po rozpatrzeniu odwołania A. C. od decyzji (aktu mianowania) Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] listopada 2009 r. na stopień służbowy [...] w Korpusie podoficerów Służby Celnej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję w zakresie określenia Korpusu.

Do wydania powyższych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W dniu [...] listopada 2009 r. Dyrektor Izby Celnej w W., działając na podstawie art. 223 ust. 1 i 5 oraz art. 115 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy z dnia [...] sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, mianował z dniem [...] listopada 2009 r. A. C. na stopień służbowy [...] w Korpusie podoficerów Służby Celnej.

Pismem z dnia [...] grudnia 2009 r. A. C. złożył do Szefa Służby Celnej odwołanie od decyzji (aktu mianowania) Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] listopada 2009 r. domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez mianowanie na stopień podkomisarza celnego o korpusie oficerów młodszych służby celnej, ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji oraz wskazanie, że przy ponownym rozpatrzeniu sprawy należy wziąć pod uwagę dyspozycję art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisów art. 6 i art. 7 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz bezpośrednio art. 7 Konstytucji RP poprzez nieuwzględnienie przepisu prawa powszechnie obowiązującego, tj. art. 223 ust. 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej oraz wydanie decyzji bez niezbędnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Ponadto zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych spowodowany nierozpatrzeniem przez organ I instancji całości materiału dowodowego sprawy, oraz naruszenie przepisu prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy tj.: art. 223 ust 3 pkt 2 ustawy o Służbie Celnej poprzez nieprawidłową wykładnię terminu "zajmowania stanowiska związanego z podporządkowaniem funkcjonariuszy celnych lub pracowników".