Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. II SA/Ol 923/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Tadeusz Lipiński (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2011r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1\ uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; 2\ orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że decyzją z dnia "[...]" organ I instancji odmówił M. K. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad niepełnosprawnym mężem M. K. uznając, że niepodejmowanie przez stronę pracy zarobkowej nie jest spowodowane koniecznością sprawowania opieki nad mężem, a także powołując się na art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, zgodnie z którym świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła M. K.. Wskazała w nim, że jej mąż od dłuższego czasu choruje na nieuleczalną chorobę, przez co wymaga stałej opieki, którą sprawuje odwołująca. Strona podniosła, że właśnie ze względu na konieczność sprawowania tej opieki została zmuszona do rezygnacji z pracy zawodowej.

Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia "[...]" utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Kolegium w uzasadnieniu decyzji wskazało na art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, z którego wynika, że świadczenie pielęgnacyjne jest świadczeniem przysługującym z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej lub jego niepodejmowania. Kolegium uznało, że wnioskodawca nie zrezygnowała z pracy zarobkowej w rozumieniu art. 3 pkt 22 ustawy oświadczeniach rodzinnych, w związku z czym nie spełnia przesłanki pozytywnej do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego określonej w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wskazano przy tym, że ostatnie zatrudnienie M. K. obejmowało okres od 3 marca 2008r. do 8 listopada 2008r., a stosunek pracy ustał w wyniku wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę. Ponadto ustał on przed zaliczeniem męża do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności. Przerwa między końcem zatrudnienia a zaliczeniem do znacznego stopnia niepełnosprawności trwała ponad 2,5 roku. Brak jest zatem bezpośredniego związku przyczynowego między ustaniem zatrudnienia wnioskodawczyni a zaliczeniem niepełnosprawnego męża do znacznego stopnia niepełnosprawności. Organ podniósł również, że niepełnosprawny M. K. jest osobą pozostającą w związku małżeńskim. Przesłanka ta jednak jest w ocenie Kolegium przesłanką wtórną w stosunku do przesłanki wynikającej z art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych.