Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. I SA/Bd 690/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Dudra Sędzia WSA Mirella Łent Protokolant po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi W. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące marzec, kwiecień, czerwiec i sierpień 2010 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Bd 690/11

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S.K. określił skarżącemu zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące: marzec, kwiecień, czerwiec i sierpień 2010r. w łącznej wysokości [...] zł. Organ podatkowy I instancji podał, że podatnik prowadzi w miejscu zamieszkania niezarejestrowaną działalność gospodarczą, polegającą na sprzedaży części samochodowych i samochodów, uprzednio sprowadzonych z różnych krajów europejskich oraz handluje tymi częściami na portalu aukcyjnym Allegro, uzyskując z tej działalności dochód. Organ uznał, że dokonując sprzedaży samochodu marki V. T. W. J. utracił uprawnienie do zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 53, poz. 535 ze zm.).

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, strona złożyła odwołanie, w którym wniosła o jego uchylenie. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie prawa materialnego polegające na błędnej wykładni art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej poprzez błędne jego zastosowanie i uznanie, że działalność W. J. jest działalnością gospodarczą w rozumieniu tejże ustawy. Ponadto zdaniem podatnika, organ I instancji dokonał błędnej wykładni art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009r. Nr 3, poz. 11 ze zm.) i nie zastosował art. 100 ust. 3 ww. ustawy mającego zastosowanie w przedmiotowym wypadku, a skutkującym uznaniem, że W. J. nie korzystał ze zwolnienia podmiotowego.