Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r., sygn. IV SA/Wa 901/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska, Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2011 r. sprawy ze skargi A. S. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania zażaleniowego - oddala skargę -

Uzasadnienie

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska postanowieniem z [...] marca 2011r. - zaskarżonym skargą przez A. S. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - po rozpatrzeniu zażaleń wniesionych przez wymienionego skarżącego i Stowarzyszenia "W." na postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w B. z maja 2009 r. uzgadniające projekt decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego na działce nr ew. [...], położonej w obrębie F., w miejscowości F., gmina G. - umorzył postępowanie zażaleniowe.

W uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia organ odwoławczy podał, iż pismem z 18 lutego 2009 r. Burmistrz G. - na podstawie art. 53 ust. 4 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - zwrócił się do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w B. o uzgodnienie wyżej przedstawionego projektu decyzji o warunkach zabudowy.

Postanowieniem z maja 2009r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w B. uzgodnił ww projekt decyzji o warunkach zabudowy.

Na przedmiotowe postanowienie zażalenie złożyli: A. S. (pismo z 18 maja 2009 r.) i Stowarzyszenie "W." (pismo z 18 maja 2009 r.).

W wyniku rozpoznania zażalenia Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska podał, iż organ prowadzący postępowanie odwoławcze zobowiązany jest do stosowania przepisów prawnych obowiązujących w dacie orzekania przez ten organ.

W dniu 17 lipca 2010 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. W myśl art. 70 pkt 6 lit. b tejże ustawy, przepis art. 53 ust. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym otrzymał brzmienie: "uzgodnień, o których mowa w ust, 4, dokonuje się w trybie art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że zażalenie przysługuje wyłącznie inwestorowi. W przypadku niezajęcia stanowiska przez organ uzgadniający w terminie 2 tygodni od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie - uzgodnienie uważa się za dokonane". Przywołany przepis na mocy art. 64 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy. Wprowadzona do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zmiana ogranicza zatem krąg podmiotów, które mogą wnieść zażalenie na postanowienie organu uzgadniającego działającego w trybie art. 106 K.p.a., tylko do inwestora. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie zawiera jednak definicji pojęcia "inwestor". W związku z tym wskazać należy, iż zgodnie z art. 52 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora. Do procedury ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, na podstawie art. 64 ust. 1 ww ustawy, do decyzji o warunkach zabudowy stosuje się art. 52 tej ustawy. Wobec powyższego przyjąć należy, że inwestorem jest wnioskodawca występujący o ustalenie warunków zabudowy. Powyższe oznacza, iż uprawnienie pozostałych stron postępowania do wniesienia zażalenia od postanowień uzgodnieniowych zostało z woli ustawodawcy wyłączone. Przepis wyłączający uprawnienie innych niż inwestor stron postępowania do wnoszenia zażalenia od postanowień wydanych w trybie art. 106 K.p.a. nie określa granic czasowych ich wydania. W takiej sytuacji, przy jednoczesnym braku stosownych przepisów przejściowych, powyższa regulacja dotyczy również tych zażaleń, które zostały wniesione i nie zostały rozpatrzone przed dniem wejścia w życie omawianej zmiany ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wprowadzonej ustawą o wspieraniu rozwoju usług sieci telekomunikacyjnych. W związku z tym niedopuszczalne jest merytoryczne rozpoznanie tych zażaleń przez organ wyższego stopnia, który zobowiązany jest do stosowania przepisów obowiązujących w dacie orzekania. Z przytoczonych wyżej względów prowadzone przez organ wyższego stopnia postępowanie odwoławcze powinno być umorzone jako bezprzedmiotowe.